de iure

Mgrs Ratti przybył do Warszawy pod koniec maja 1918 r. jako wizytator apostolski Polski i Litwy. Kiedy 30 marca 1919 r. Polska została uznana de iure przez Watykan, wizytator uzyskał godność nuncjusza.

źródło: NKJP: Waldemar Michowicz: Historia dyplomacji polskiej, 1995

Po zabójstwie Nowotki Bolesław Mołojec od razu zdeklarował się, jako pierwszy sekretarz partii de facto, nie de iure, bo żadnej uchwały o wyborze nie było.

źródło: NKJP: Teresa Torańska: Oni, 1985

W świadectwie sekretarza generalnego PPR dostrzec można odbicie obecnego przez cały okres władzy komunistów rozziewu między suwerennością de iure i podległością de facto. Raz bywał on większy, raz mniejszy.

źródło: NKJP: Krystyna Kersten: Zdeformowane odbicie, Gazeta Wyborcza, 1994-03-26

[...] pewnego dnia kazano mi [...] ni z owego wypełnić nową ankietę, gdzie była wyraźna i duża rubryka na stan cywilny [...]. Nie mogłem wpisać tam „kawaler”, ponieważ de iure wziąłem ślub, który został w urzędzie stanu cywilnego skrupulatnie zarejestrowany, ale żony de facto nie miałem, więc aby dane nie były „nieprawdziwe”, nie mogłem także napisać „żonaty” (a poza tym za Boga nie chciałem). Zresztą może nawet i de iure nie byłem żonaty, skoro małżeństwo wcale nie zostało „skonsumowane”?

źródło: NKJP: Henryk Grynberg: Życie ideologiczne, osobiste, codzienne i artystyczne, 1998