koleś - Wielki słownik języka polskiego PAN

2.

pot. chłopiec lub mężczyzna, którego mówiący bliżej nie zna lub do którego ma określony stosunek emocjonalny

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA FIZYCZNA

Określenia fizyczności człowieka

płeć

synonimy:

koleżka
kolo
ziom
ziomal
ziomek

jakiś, jeden, pewien; miły; zwyczajny; pijany; napakowany; młody, starszy koleś; dziwni kolesie

	Do budki wsunął głowę jakiś koleś i mówi: - Daj dziesięć marek, to ci tak zrobię, że się dodzwonisz. źródło: NKJP: Wojciech Stamm: Czarna matka, 2008
	[...]podszedł do niego chłopak. Facet? Mocno pijany koleś w czerwonym podkoszulku i krótkich spodniach. - Stary, daj dwa złote - poprosił. - Nie mam. - Okej. Nie ma sprawy - powiedział i odszedł. źródło: NKJP: Maciej Malicki: OSTATNIA [sto czternaście opowiadań o tym samym], 2009
	[...] normalne życie miasta miesza się z turystycznym. Są tu więc naciągacze, którzy nagabują samotnych mężczyzn, i dziwni kolesie, którzy potrafią iść za zagraniczniakiem setki metrów, czyhając na jego portfel. źródło: NKJP: Max Cegielski: Oko świata : od Konstantynopola do Stambułu, 2009
	W wejściu zderzyłem się z jakimś monstrualnym grubasem. Wpadliśmy na siebie z całym impetem. [...] - Uważaj, jak leziesz, koleś! - warknął grubas, patrząc na mnie spode łba. źródło: NKJP: Jacek Głębski: Kuracja, 1998

część mowy: rzeczownik

rodzaj gramatyczny: m1

Ekspresywne skrócenie od kolega .