rezolutnie

  • w sposób świadczący o tym, że ktoś w relacji z innymi jest nadspodziewanie bystry oraz nie odczuwa zakłopotania ani lęku
  • CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

    Działalność intelektualna człowieka

    określenia człowieka ze względu na jego działalność intelektualną

  • Dzieci rozłożyły swoje książki na murku przed dwiema księgarniami. Zainteresowanie ofertą jest duże. - Do której klasy książki pani szuka? - pyta rezolutnie dwunastoletnia Marta.

    źródło: NKJP: Marlena Mokrzanowska: Zarabiają na używanych podręcznikach, Gazeta Wrocławska, 1999

    Drzwi się otworzyły i do gabinetu weszła młoda dziewczyna, wyglądająca na osiemnaście, dziewiętnaście lat [...]. Weszła rezolutnie i dość nonszalancko, po czym stanęła jak wryta.

    źródło: NKJP: Piotr Niklewicz: Niezwykła kariera Antoniego K., 2006

    Do świetlicy szkolnej zaproszeni zostali dziadkowie, przed którymi wystąpiły dzieciaki z klas od 0 do V. We wszystkich wierszach mnóstwo było ciepłych słów, rezolutnie deklamowanych przez maluchy [...].

    źródło: NKJP: Najpyszniejsze są babcine pierogi, Gazeta Krakowska, 2003-01-21

    Dziewczynka spojrzała rezolutnie i przedstawiła się: - Mam na imię Aldonka, mieszkam na dziesiątym piętrze [...].

    źródło: NKJP: Dziesięć pięter kultury, Dziennik Polski, 2008-01-11

  • część mowy: przysłówek

  • Od:  rezolutny 

CHRONOLOGIZACJA:
2 połowa XVII w., Kart XVII-XVIII
Data ostatniej modyfikacji: 26.11.2018