blanki
-
archit. zwieńczenie murów obronnych i baszt w kształcie szeregu zębatych, prostokątnych występów z prześwitami, pozwalające strzelać z ukrycia do oblegających, stosowane zwłaszcza w średniowieczu
-
CZŁOWIEK I TECHNIKA
Budownictwo
części budowli
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Tradycja
świat dawnych epok i wydarzenia historyczne -
synonimy: blankowanie
krenelaż
-
- zwieńczony blankami
-
Trzykondygnacyjną budowlę zwieńczoną blankami zdobi charakterystyczna, wysoka (94,0 m) wieża z tarasem.
źródło: NKJP: Internet
Pół mili dalej na wschód Rachel Hael stała na blankach opuszczonej wieży wznoszącej się na nasypie ziemnym w kształcie ściętego stożka.
źródło: NKJP: Alan Campbell: Bóg Zegarów, Esensja, 2009-10-12
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: p3
liczba pojedyncza liczba mnoga M. blanki
D. blanek
C. blankom
B. blanki
N. blankami
Ms. blankach
W. blanki
-
łac. plancus 'równy, płaski; bal, dyl, deska'