przekąs
-
ironia lub złośliwość, sygnalizowana sposobem wypowiedzenia określonego słowa lub zdania
-
Współcześnie używane zwykle w wyrażeniu z przekąsem . Inne użycia mają charakter nacechowany: książkowy lub żartobliwy.
-
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Ocena i wartościowanie
wola, postawy, nastawienie człowieka wobec świata i życia
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Język
mówienie -
- mówić, powiedzieć coś z przekąsem
-
Był gruntownie oczytany, a jednocześnie potrafił snuć błyskotliwe analizy książek, których nie widział na oczy. Dlatego książkowe mole odnosiły się do niego z nieufnością.
- Inteligencja salonowa na użytek panienek - mówiono z przekąsem , bo dziewczyny miewał zawsze śliczne, co dodatkowo budziło niechęć mężczyzn do niego.źródło: NKJP: Mariusz Urbanek: Zly Tyrmand, 1992
Biskupi zachęcają za to do adopcji i przypominają, że dziecko nie jest dobrem konsumpcyjnym. Zachęcają też do wielodzietności, pisząc jakby z nutą przekąsu , że dziś za rodzinę wielodzietną uważa się tę z trojgiem dzieci.
źródło: NKJP: Adam Szostkiewicz: Pod osłoną nieba, Polityka, 2009-01-10
Ooo! A więc do czegoś wreszcie doszliśmy! Brawo! I tym razem mówię poważnie, bez przekąsu.
źródło: NKJP: Internet
– Nie wierzyłem własnym uszom – mówił z przekąsem w swoim kabulskim gabinecie. – Osama, ten cichy, nieśmiały buchalter Osama okazał się nagle najgroźniejszym terrorystą świata.
źródło: NKJP: Wojciech Jagielski: Modlitwa o deszcz, 2002
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m3
liczba pojedyncza liczba mnoga M. przekąs
przekąsy
D. przekąsu
przekąsów
C. przekąsowi
przekąsom
B. przekąs
przekąsy
N. przekąsem
przekąsami
Ms. przekąsie
przekąsach
W. przekąsie
przekąsy
Inne uwagi
Zwykle lp
-
Rzeczownik odczasownikowy od przedrostkowego przekąsić ; zob. kąsać