nasiąkły

Pani Julia nic nie mówiła, wzrok jej błądził po dalekim widnokręgu, po niebieskich konturach wzgórz podkarpackich; wciągała powietrze, nasiąkłe zapachem ziemi i zbóż dojrzałych, polnego kwiecia i łąk sąsiednich [...].

źródło: Maria Paprocka: Uśmiech życia, 2001

Chłonął poezję ogrodów, romantycznych mostków ponad zarośniętą wiklinami rzeczką, [...] subtelny wdzięk zadumanych, jakby w kontemplacyjnej melancholii pogrążonych uliczek i nastrojowych, starych, nasiąkłych zapachem wina i piwnicy kawiarenek [...].

źródło: Stefan Kisielewski: Zbrodnia w dzielnicy północnej, 1948