protektor - Wielki słownik języka polskiego PAN

1.

osoba lub organizacja, która opiekuje się inną osobą, organizacją lub jakąś działalnością

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Relacje międzyludzkie

określenia osób wchodzących w relacje międzyludzkie

CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE

Zasady współżycia społecznego

stosunki, grupy i organizacje społeczne

synonimy:

patron

	Jan - protektor małopolskich kalwinów - utrzymywał tu zbór, przy którym z kolei syn jego, Jędrzej, założył szkołę i zgromadził bogaty księgozbiór. źródło: NKJP: Maria Irena Kwiatkowska, Marek Kwiatkowski, Krzysztof Wesołowski: Znane i nieznane: rezydencje, ludzie, wydarzenia, 2001
	Kościół był protektorem wolności nauki, kultury, ludzkiej twórczości. źródło: NKJP: Adam Michnik, Józef Tischner, Jacek Żakowski: Między Panem a Plebanem, 1995
	Zuza to cwana gapa, umie ustawić się w życiu. A ty powinnaś załatwić sobie jakiegoś protektora... źródło: NKJP: Andrzej Zaniewski: Król Tanga, 1997
	Rzymskie wykształcenie otwierało drogę do stanowisk kościelnych i państwowych, dlatego ubodzy a zdolni młodzieńcy poszukiwali możnych protektorów gotowych finansować podróż do Wiecznego Miasta. źródło: NKJP: Marek Borucki: Polacy w Rzymie: od czasów Mieszka I do Jana Pawła II, 1995

część mowy: rzeczownik

rodzaj gramatyczny: m1

	+	protektor	+	(KOGO/CZEGO)
	+	protektor	+	(CZYJ)