Stwarzamy sobie obraz drugiej osoby i przyjmujemy tylko te informacje, które nam pasują do tego obrazu. Składamy puzzel do puzzla, myśląc, że poznajemy człowieka, a tak naprawdę tworzymy jego wirtualny odpowiednik.
źródło: NKJP: Internet
Szacowna dawno temu weszła w posiadanie fragmentu jego tajemnicy i zaczęła szukać kolejnych puzzli.
źródło: NKJP: Jan Grzegorczyk: Chaszcze, 2009
Tak, wiele wiem. A jednak mam wrażenie, że ciągle brakuje mi tego jednego puzzla.
źródło: NKJP: Hanna Kowalewska: Tego lata, w Zawrociu, 1998