boleść
-
książk. uczucie wielkiego smutku wywołane czymś złym
-
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Stany psychiczne człowieka
emocje i uczucia -
- niewypowiedziana, wielka, własna boleść; boleść wewnętrzna
- boleść duszy, serca; matki
- boleść i smutek
- atak, krzyk, obraz boleści
- odczuwać boleść
-
Zostałem na lodzie, a widmo głodów przywróciło mi od razu poczucie rzeczywistości. Boleść po stracie Agnieszki zeszła na dalszy plan.
źródło: NKJP: Mirosław Sokołowski: Gady, 2007
Był to moment okrutny jak umieranie, poczucie dławiącego braku wszystkiego. Pełen boleści osunął się twarzą na deski.
źródło: NKJP: Jan Dobraczyński: Święty miecz, 1949
Przepełniła go boleść nad własną marnością, a niewysłowiona miłość i uwielbienie dla Pana.
źródło: NKJP: Zofia Kossak : Przymierze, 1952
Wypił i spojrzał na mnie zaczerwienionymi, jakby spłakanymi oczami. - Człowiek się stara - wydusił z siebie słowa z boleścią.
źródło: NKJP: Marian Pilot: Na odchodnym, 2002
I widziałam drugą drogę, a raczej ścieżkę, bo była wąska i zasłana cierniami i kamieniami, a ludzie, którzy nią szli [mieli] łzy w oczach i różne boleści były ich udziałem.
źródło: NKJP: Jan Grzegorczyk: Chaszcze, 2009
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: ż
liczba pojedyncza liczba mnoga M. boleść
boleści
D. boleści
boleści
C. boleści
boleściom
B. boleść
boleści
N. boleścią
boleściami
Ms. boleści
boleściach
W. boleści
boleści
Inne uwagi
Zwykle lp
-
psł. *bolestь 'cierpienie fizyczne lub psychiczne'