wroni

[...] Ogromne topole, królujące nad tym miejscem, miały w większości uschnięte potężne konary, na tych zaś, co jeszcze żyły i okryły się liśćmi, widniały wielkie wronie gniazda, podobne do potwornych narośli. Czarne ptaki wciąż kotłowały się nad drzewami, nieustannie kracząc.

źródło: NKJP: Zbigniew Nienacki: Księga strachów, 1967

[...] ścierał ze stołu kurz i okruchy. Po czym wronim skrzydłem zmiatał wszystko do kąta.

źródło: NKJP: Jan Brzechwa: Gdy owoc dojrzewa, 1958

Za klasztorem, w kępie gotyckich topoli, wrzeszczał sejm wroni.

źródło: NKJP: Tadeusz Konwicki: Dziura w niebie, 1959

Mama z babcią wysprzątały pięknie mój i siostry pokój z kurzu i wronich kup, w końcu przecież miał nas odwiedzić prawdziwy reporter z prawdziwej gazety.

źródło: NKJP: Adam Wajrak: Ocenzurowana wrona, Gazeta Wyborcza, 1997-04-25