uniewinnić się - Wielki słownik języka polskiego PAN

uzasadnić, że nie zrobiło się czegoś, o co jest się oskarżanym

CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE

Prawo i łamanie prawa

sąd

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Ocena i wartościowanie

wola, postawy, nastawienie człowieka wobec świata i życia

	synonimy:	usprawiedliwić się
	antonimy:	obwinić się

Dzielne Izraelitki, indagowane surowo, uniewinniły się nader sprytnie, twierdząc, że kobiety po prostu przestały korzystać z ich usług.

źródło: NKJP: Zenon Kosidowski: Opowieści biblijne, 1963

Donosy Nowosilcowa doprowadziły do dozoru policyjnego nad Bułharynem. Uniewinniwszy się, zaczął walkę zaciekłą z wrogiem swoim i Mickiewiczowskim.

źródło: NKJP: Stanisław Wasylewski: Życie polskie w XIX wieku, 2008

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	uniewinniłem się +(e)m się uniewinnił	uniewinniłam się +(e)m się uniewinniła	uniewinniłom się +(e)m się uniewinniło	uniewinniliśmy się +(e)śmy się uniewinnili	uniewinniłyśmy się +(e)śmy się uniewinniły
2 os.	uniewinniłeś się +(e)ś się uniewinnił	uniewinniłaś się +(e)ś się uniewinniła	uniewinniłoś się +(e)ś się uniewinniło	uniewinniliście się +(e)ście się uniewinnili	uniewinniłyście się +(e)ście się uniewinniły
3 os.	uniewinnił się	uniewinniła się	uniewinniło się	uniewinnili się	uniewinniły się

bezosobnik: uniewinniono się

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		uniewinnijmy się
2 os.	uniewinnij się	uniewinnijcie się

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	uniewinniłbym się bym się uniewinnił	uniewinniłabym się bym się uniewinniła	uniewinniłobym się bym się uniewinniło	uniewinnilibyśmy się byśmy się uniewinnili	uniewinniłybyśmy się byśmy się uniewinniły
2 os.	uniewinniłbyś się byś się uniewinnił	uniewinniłabyś się byś się uniewinniła	uniewinniłobyś się byś się uniewinniło	uniewinnilibyście się byście się uniewinnili	uniewinniłybyście się byście się uniewinniły
3 os.	uniewinniłby się by się uniewinnił	uniewinniłaby się by się uniewinniła	uniewinniłoby się by się uniewinniło	uniewinniliby się by się uniewinnili	uniewinniłyby się by się uniewinniły

bezosobnik: uniewinniono by się

bezokolicznik: uniewinnić się

imiesłów przysłówkowy uprzedni: uniewinniwszy się

gerundium: uniewinnienie się

rodzaj gramatyczny: dk

odpowiednik aspektowy: uniewinniać się

+

uniewinnić się

+

(z CZEGO | przed KIM/CZYM)

Czasownik z przedrostkiem u- od niewinny; zob. winny (= winien; przestępstwa)