-
2.
mężczyzna mający zbyt wysokie mniemanie o sobie, oczekujący uniżoności od innych i przywilejów -
Używane ironicznie lub z różnym nacechowaniem ekspresywnym.
-
- jaśnie pan
-
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Ocena i wartościowanie
wola, postawy, nastawienie człowieka wobec świata i życia -
Tomasz B. to klasyczny wpychacz kolejkowy. W zeszłym roku lecieliśmy tym samym samolotem na i z wakacji, dziwnym trafem jaśniepan przybywał na lotnisko ostatni, a przy stanowisku odpraw był pierwszy. To już starszy [...] jest przyzwoitszy, bo przynajmniej jak zwykły śmiertelnik stoi w kolejce. Więcej pokory, pani Tomku.
źródło: NKJP: Onet.pl - Rozmowy URL 2003-07-28
Ten jaśniepan może mi skoczyć. – Czemu mówisz „jaśniepan”? – zdziwił się Damas. – Hej, Damas, pobudka! Czy Decambraisto nie jaśniepan? – Nic o tym nie wiem. Nigdy się nie zastanawiałem. W każdym razie jest wiecznie spłukany.
źródło: Internet: books.google.pl/books: Fred Vargas: Uciekaj szybko i wróć późno, 2016
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m1
liczba pojedyncza liczba mnoga M. jaśniepan
jaśniepanowie
ndepr jaśniepany
depr D. jaśniepana
jaśniepanów
C. jaśniepanu
jaśniepanom
B. jaśniepana
jaśniepanów
N. jaśniepanem
jaśniepanami
Ms. jaśniepanu
jaśniepanach
W. jaśniepanie
jaśniepanowie
ndepr jaśniepany
depr