publicystyczność
-
cecha czegoś, co należy do publicystyki (dziedziny twórczości dziennikarskiej) lub przypomina ją swoją formą
-
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Środki masowego przekazu -
- nadmierna, zbytnia publicystyczność
-
Profesora [...] najbardziej mierzi taka właśnie publicystyczność i ideologiczność jednego z nurtów europejskiego teatru. – Wzorce sztuki dla ludu pracującego miast i wsi [...]. Ideologia walki z klasą średnią, przenoszona do kraju, w którym tę klasę trzeba przecież dopiero stworzyć. I obsesja walki z wszelką władzą.
źródło: NKJP: Jarosław Zalesiński: Sztuka na sztuki, Dziennik Bałtycki, 2005-07-08
Widzę sztukę artysty, który gardził nachalną, doraźną publicystycznością - i dokładnie dlatego był i jest tak dojmująco współczesny.
źródło: NKJP: Występ, Dziennik Polski, 2003-01-15
„Kapitan” nie spodobał się Marii Kuncewiczowej i Stanisławowi Lemowi, którzy czytali powieść w rękopisie. Jak wspomina w posłowiu Szczepański, zarzucili książce nadmierną publicystyczność.
źródło: NKJP: Marcin Piasecki: Zablokowany kapitan, Gazeta Wyborcza, 1996-09-26
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny:
liczba pojedyncza liczba mnoga M. publicystyczność
publicystyczności
D. publicystyczności
publicystyczności
C. publicystyczności
publicystycznościom
B. publicystyczność
publicystyczności
N. publicystycznością
publicystycznościami
Ms. publicystyczności
publicystycznościach
W. publicystyczności
publicystyczności
Inne uwagi
Zwykle lp
-