publicystyczność

  • cecha czegoś, co należy do publicystyki (dziedziny twórczości dziennikarskiej) lub przypomina ją swoją formą
  • CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE

    Środki masowego przekazu

    • nadmierna, zbytnia publicystyczność
  • Profesora [...] najbardziej mierzi taka właśnie publicystyczność i ideologiczność jednego z nurtów europejskiego teatru. – Wzorce sztuki dla ludu pracującego miast i wsi [...]. Ideologia walki z klasą średnią, przenoszona do kraju, w którym tę klasę trzeba przecież dopiero stworzyć. I obsesja walki z wszelką władzą.

    źródło: NKJP: Jarosław Zalesiński: Sztuka na sztuki, Dziennik Bałtycki, 2005-07-08

    Widzę sztukę artysty, który gardził nachalną, doraźną publicystycznością - i dokładnie dlatego był i jest tak dojmująco współczesny.

    źródło: NKJP: Występ, Dziennik Polski, 2003-01-15

    „Kapitan” nie spodobał się Marii Kuncewiczowej i Stanisławowi Lemowi, którzy czytali powieść w rękopisie. Jak wspomina w posłowiu Szczepański, zarzucili książce nadmierną publicystyczność.

    źródło: NKJP: Marcin Piasecki: Zablokowany kapitan, Gazeta Wyborcza, 1996-09-26

  • część mowy: rzeczownik

    rodzaj gramatyczny:

    liczba pojedyncza liczba mnoga
    M. publicystyczność
    publicystyczności
    D. publicystyczności
    publicystyczności
    C. publicystyczności
    publicystycznościom
    B. publicystyczność
    publicystyczności
    N. publicystycznością
    publicystycznościami
    Ms. publicystyczności
    publicystycznościach
    W. publicystyczności
    publicystyczności

    Inne uwagi

    Zwykle lp

CHRONOLOGIZACJA:
1957, Twórczość, t. 13, books.google.pl
Data ostatniej modyfikacji: 05.02.2020