-
książk.
czyjeś spojrzenie i wyraz oczu
-
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA FIZYCZNA
Budowa i funkcjonowanie ciała ludzkiego
zmysły
-
- ponure, smutne, surowe; pogodne wejrzenie
-
|
Nie zdołam opisać wejrzenia, jakim obdarzył mnie Fryderyk. Było w nim tyle wściekłości, nienawiści, gniewu, że przez krótką chwilę doznałem uczucia strachu.
źródło: NKJP: Zbigniew Nienacki: Księga strachów, 1967
|
|
Moje oczy nabiorą innego blasku, stalowego wejrzenia.
źródło: NKJP: Wojciech Stamm: Czarna matka, 2008
|
|
Twarz pięknej nieznajomej (napisy ze szczętem zatarte) ostawała się nietknięta. Jasne policzki, różowe usta. Tylko wejrzenie fiołkowych oczu zalęknione bardzo.
źródło: NKJP: Marian Pilot: Na odchodnym, 2002
|
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny:
n2
|
liczba pojedyncza |
liczba mnoga |
|
| M. |
wejrzenie
|
wejrzenia
|
|
| D. |
wejrzenia
|
wejrzeń
|
|
| C. |
wejrzeniu
|
wejrzeniom
|
|
| B. |
wejrzenie
|
wejrzenia
|
|
| N. |
wejrzeniem
|
wejrzeniami
|
|
| Ms. |
wejrzeniu
|
wejrzeniach
|
|
| W. |
wejrzenie
|
wejrzenia
|
|
-
|
+ |
wejrzenie |
+ |
|
-
st.pol.
weźrzeć / wejźrzeć
'spojrzeć, wejrzeć, wglądnąć, popatrzeć, zaglądnąć'
z
psł.
*vъzzьrěti
'spojrzeć, popatrzyć do góry, w górę'
Zob. wejrzeć
CHRONOLOGIZACJA:
Zob. wejrzeć
Data ostatniej modyfikacji: 21.06.2019