-
figura taneczna, polegająca na podskoku z jednoczesnym uderzeniem obcasem o obcas
-
CODZIENNE ŻYCIE CZŁOWIEKA
Czas wolny
rozrywka
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Tradycja
zwyczaje i obyczaje
-
-
|
Orkiestra zagrała „coś ludowego”, a ja machnąłem takiego hołubca, że znalazłem się ponad głowami wysokiego jury. I tak zostałem studentem PWST.
źródło: NKJP: Henryk Abbe: Hołubce, Gazeta Poznańska, 2003-07-26
|
|
Dalsza część uroczystości odbyła się już w budynku szkolnym, a zakończył ją odtańczony przez szkolny zespół krakowiak z hołubcami i przytupami, że aż budynek drżał w posadach.
źródło: NKJP: (WOJ.): 10 lat ze sztandarem, Dziennik Polski, 2006-09-22
|
|
Właśnie rozpoczyna się kolejny oświęcimski Tydzień Kultury Beskidzkiej, pełen skocznych hołubców i gromkich śpiewów!
źródło: NKJP: Andrzej Winogradzki: Pora zabaw, Gazeta Krakowska, 2003-07-26
|
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny:
m2
|
liczba pojedyncza |
liczba mnoga |
|
M. |
hołubiec
|
hołubce
|
|
D. |
hołubca
|
hołubców
|
|
C. |
hołubcowi
|
hołubcom
|
|
B. |
hołubca
|
hołubce
|
|
N. |
hołubcem
|
hołubcami
|
|
Ms. |
hołubcu
|
hołubcach
|
|
W. |
hołubcu
|
hołubce
|
|
-
ukr.
hółubécь
'figura w tańcu'
W językach słowiańskich nierzadkie są nazwy tańców i dziecięcych zabaw od nazw zwierząt.
CHRONOLOGIZACJA:
1648,
Kart XVII-XVIII
Data ostatniej modyfikacji: 05.07.2019