upodlenie
-
książk. to stan kogoś, kto znalazł się w sytuacji upokarzającej albo zmuszającej do robienia czegoś złego
-
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Stany psychiczne człowieka
emocje i uczucia -
- ludzkie upodlenie
- upodlenie człowieka
- upodlenie i upokorzenie; nędza i upodlenie; upadek i upodlenie
- dno upodlenia
- stoczyć się w upodlenie
- żyć w upodleniu
-
Widziałem ludzi, którzy im się głębiej staczali w upodlenie, tym gwałtowniej pragnęli przetrwać wszystko i ocalić siebie.
źródło: NKJP: Jerzy Andrzejewski: Popiół i diament, 1948
W dziale rozliczeń mieszkań na Nowogrodzkiej byłam świadkiem scen dantejskich. Urzędnicy są przyzwyczajeni, reagują jak płazy. [...]Kobieta z małym dzieckiem strasznie płakała, a obie urzędniczki wertowały spokojnie papiery. Jakie upodlenie niesie ludziom ta idea, która kiedyś była ideą zrównania ludzi wobec prawa.
źródło: NKJP: Krystyna Kofta: Monografia grzechów z dziennika 1978-1989, 2006
[...] jako dziecko musiał uciekać z własnego kraju, a jego rodaków zmuszono do życia w upodleniu , nędzy i w straszliwym głodzie, który popychał ich wręcz do kanibalizmu.
źródło: NKJP: Maria Nurowska: Powrót do Lwowa, 2008
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: n2
liczba pojedyncza liczba mnoga M. upodlenie
upodlenia
D. upodlenia
upodleń
C. upodleniu
upodleniom
B. upodlenie
upodlenia
N. upodleniem
upodleniami
Ms. upodleniu
upodleniach
W. upodlenie
upodlenia
-
Por. Anna Nasiłowska: Poezja opisowa Stanisława Trembeckiego, 1990 (books.google.pl)