Podejmuje tedy Mickiewicz walkę z rutyniarstwem retorów-szkolarzy, którzy chcą odciąć Polskę «kordonem zdrowia», «kordonem klasycznym», uderza w opinię retorycznych alarmistów warszawskich, która się utrzymuje tylko dzięki systemowi wzajemnej adoracji. Zamknięcie się w prawidłach sprowadza śmierć. W oczach szkolarzy swoboda językowa jest tym samym, co jego lekceważenie [...]
źródło: Zenon Klemensiewicz: Jaką rolę i dzięki czemu odegrał Mickiewicz w rozwoju języka polskiego?, Język Polski 1955, z. 5