ćwieczkarz

Definicja

w dawnej Polsce: rzemieślnik nabijający ćwieki
Kwalifikacja tematyczna

CZŁOWIEK I TECHNIKA

Przemysł

rzemiosło

CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE

Tradycja

świat dawnych epok i wydarzenia historyczne

Powstały natomiast odrębne warsztaty wytwórcze, prowadzone przez fabrykantów powozów, bądź indywidualnie, bądź we współpracy z różnego rodzaju rzemieślnikami. [...] Najczęściej współpracowali ze sobą: kołodzieje, kowale, stelmachy, lakiernicy, ćwieczkarze i in.

źródło: Internet: konskie.org.pl

Odmiana

część mowy: rzeczownik

rodzaj gramatyczny: m1

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
M.	ćwieczkarz	ćwieczkarze	ndepr
M.	ćwieczkarz	ćwieczkarze	depr
D.	ćwieczkarza	ćwieczkarzów ćwieczkarzy
C.	ćwieczkarzowi	ćwieczkarzom
B.	ćwieczkarza	ćwieczkarzów ćwieczkarzy
N.	ćwieczkarzem	ćwieczkarzami
Ms.	ćwieczkarzu	ćwieczkarzach
W.	ćwieczkarzu	ćwieczkarze	ndepr
W.	ćwieczkarzu	ćwieczkarze	depr

Pochodzenie

Zob. ćwiek

CHRONOLOGIZACJA:

1844, M. Baliński, Starożytna Polska pod względem historycznym, jeograficznym i statystycznym, books.google.pl

CHRONOLOGIZACJA POKAŻ WSZYSTKO

Data ostatniej modyfikacji: 18.06.2019