haczyć - Wielki słownik języka polskiego PAN

2.

pot. naruszać powierzchnię czegoś w podobny sposób, jak działanie ostrym narzędziem

KATEGORIE FIZYCZNE

Cechy i właściwości przestrzeni

ułożenie względem siebie

Drzazgi i gwoździe z połamanych sztachet tak samo haczyły i targały poły kożucha i wystające spod niego bufiaste pumpy przełaźnika.

źródło: NKJP: Marian Pilot: na odchodnym, 2002

– Kupiłem bluzę obszytą fluorescencyjną lamówką. W domu okazało się, że obszycie strasznie haczy koszulę. Czy sklep za to odpowiada?

źródło: NKJP: Najpierw naprawa, Polska Głos Wielkopolski, 2005-02-05

część mowy: czasownik

aspekt: niedokonany

Tryb oznajmujący

Czas teraźniejszy

Czas przeszły

bezosobnik: haczono

Czas przyszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	będę haczył będę haczyć	będę haczyła będę haczyć	będę haczyło będę haczyć	będziemy haczyli będziemy haczyć	będziemy haczyły będziemy haczyć
2 os.	będziesz haczył będziesz haczyć	będziesz haczyła będziesz haczyć	będziesz haczyło będziesz haczyć	będziecie haczyli będziecie haczyć	będziecie haczyły będziecie haczyć
3 os.	będzie haczył będzie haczyć	będzie haczyła będzie haczyć	będzie haczyło będzie haczyć	będą haczyli będą haczyć	będą haczyły będą haczyć

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		haczmy
2 os.	hacz	haczcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	haczyłbym bym haczył	haczyłabym bym haczyła	haczyłobym bym haczyło	haczylibyśmy byśmy haczyli	haczyłybyśmy byśmy haczyły
2 os.	haczyłbyś byś haczył	haczyłabyś byś haczyła	haczyłobyś byś haczyło	haczylibyście byście haczyli	haczyłybyście byście haczyły
3 os.	haczyłby by haczył	haczyłaby by haczyła	haczyłoby by haczyło	haczyliby by haczyli	haczyłyby by haczyły

bezosobnik: haczono by

bezokolicznik: haczyć

imiesłów przysłówkowy współczesny: hacząc

gerundium: haczenie

rodzaj gramatyczny: ndk

imiesłów przymiotnikowy czynny: haczący

imiesłów przymiotnikowy bierny: haczony

+

haczyć

+

CO