hulnąć się

Ale ten menager nie tylko nie wyprosił, ale razem z nami hulnął się do następnej knajpy.

źródło: Internet: nk.pl/szkola

A hulnąć się do sklepu (marketu) i zobaczyć gałami własnymi, co kupujemy, to nie łaska?

źródło: Internet:forum.muratordom.pl

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	hulnąłem się +(e)m się hulnął	hulnęłam się +(e)m się hulnęła	hulnęłom się +(e)m się hulnęło	hulnęliśmy się +(e)śmy się hulnęli	hulnęłyśmy się +(e)śmy się hulnęły
2 os.	hulnąłeś się +(e)ś się hulnął	hulnęłaś się +(e)ś się hulnęła	hulnęłoś się +(e)ś się hulnęło	hulnęliście się +(e)ście się hulnęli	hulnęłyście się +(e)ście się hulnęły
3 os.	hulnął się	hulnęła się	hulnęło się	hulnęli się	hulnęły się

bezosobnik: hulnięto się

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		hulnijmy się
2 os.	hulnij się	hulnijcie się

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	hulnąłbym się bym się hulnął	hulnęłabym się bym się hulnęła	hulnęłobym się bym się hulnęło	hulnęlibyśmy się byśmy się hulnęli	hulnęłybyśmy się byśmy się hulnęły
2 os.	hulnąłbyś się byś się hulnął	hulnęłabyś się byś się hulnęła	hulnęłobyś się byś się hulnęło	hulnęlibyście się byście się hulnęli	hulnęłybyście się byście się hulnęły
3 os.	hulnąłby się by się hulnął	hulnęłaby się by się hulnęła	hulnęłoby się by się hulnęło	hulnęliby się by się hulnęli	hulnęłyby się by się hulnęły

bezosobnik: hulnięto by się

bezokolicznik: hulnąć się

imiesłów przysłówkowy uprzedni: hulnąwszy się

gerundium: hulnięcie się

rodzaj gramatyczny: dk

CHRONOLOGIZACJA:

1894, S. Morawski, Perepietyna (prześpiewna) kniahini na Ukrainie w czasach Skolotów, Sarmat, Fenicyan i Jeremiego Proroka, books.google.pl

Data ostatniej modyfikacji: 04.12.2019