-
1.
książk. elegancja i wytworność w zachowaniu -
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Usposobienie człowieka
cechy charakteru, temperamentu, zdolności i umiejętności -
- dystynkcja ruchów
- dystynkcja i gracja, elegancja i dystynkcja
- pełen dystynkcji
- ukłonić się z dystynkcją
-
Zanim opuściły głowy, Wicio uczynił kilka szybkich kroków w ich stronę. Zdjął czapkę, po czym ukłonił się z dystynkcją.
źródło: NKJP: Tadeusz Konwicki: Kronika wypadków miłosnych, 1974
Podczas krótkiej prezentacji stała nieruchomo, bez słowa, bez porozumiewawczego spojrzenia czy uśmiechu, a potem poruszając się ze swobodną dystynkcją znamionującą nieskazitelne wychowanie, usiadła na wskazanym przez nauczycielkę miejscu.
źródło: NKJP: Marta Tomaszewska: Jeżeli ze mną pojedziesz, 1993
Pokrzywionym widelcem i tępym nożem posługiwał się z taką dystynkcją, jakby to były srebrne platery u Ritza [...]
źródło: NKJP: Włodzimierz Kowalewski: Excentrycy, 2007
Także zwracał uwagę szlachetną urodą twarzy, niezwykłym skupieniem niebieskich oczu, dystynkcją ruchów i szczelną izolacją wśród zabieganego tłumu.
źródło: NKJP: Marek Nowakowski: Powidoki, 2010
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: ż
liczba pojedyncza liczba mnoga M. dystynkcja
dystynkcje
D. dystynkcji
dystynkcji
neut dystynkcyj
char C. dystynkcji
dystynkcjom
B. dystynkcję
dystynkcje
N. dystynkcją
dystynkcjami
Ms. dystynkcji
dystynkcjach
W. dystynkcjo
dystynkcje
-
łac. distīnctiō 'odróznienie'