-
1.a
wyróżniający się elegancją w sposobie bycia i dobrymi manierami -
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Usposobienie człowieka
cechy charakteru, temperamentu, zdolności i umiejętności -
- dystyngowany pan, mężczyzna; dystyngowana dama, pani; osoba; dystyngowane towarzystwo; dystyngowani ludzie
-
Moją nauczycielką jest starsza, dystyngowana pani z ziemiańskiej rodziny, po studiach pianistycznych w Paryżu, Londynie i Wiedniu jeszcze w latach dwudziestych.
źródło: NKJP: Antoni Libera: Madame,1998
A może chciał być dystyngowanym staruszkiem, spacerującym alejkami miejskiego parku, pod rączkę z siwą jak gołąb żoną?
źródło: NKJP: Artur Warzocha: Dramat zasłużonego odpoczynku, Tygodnik Regionalny „Gazeta Częstochowska” 2003-08-29
To była bardzo dystyngowana osoba, malowała obrazy, czytała poezje, podczas posiłków rozmawialiśmy na temat najnowszych wydarzeń, wymienialiśmy opinie o filmach, książkach, wystawach.
źródło: NKJP: Wojciech Chmielewski: Brzytwa, 2008
-
część mowy: przymiotnik
Stopień równy
liczba pojedyncza m1 m2 m3 n1, n2 ż M. dystyngowany
dystyngowany
dystyngowany
dystyngowane
dystyngowana
D. dystyngowanego
dystyngowanego
dystyngowanego
dystyngowanego
dystyngowanej
C. dystyngowanemu
dystyngowanemu
dystyngowanemu
dystyngowanemu
dystyngowanej
B. dystyngowanego
dystyngowanego
dystyngowany
dystyngowane
dystyngowaną
N. dystyngowanym
dystyngowanym
dystyngowanym
dystyngowanym
dystyngowaną
Ms. dystyngowanym
dystyngowanym
dystyngowanym
dystyngowanym
dystyngowanej
W. dystyngowany
dystyngowany
dystyngowany
dystyngowane
dystyngowana
liczba mnoga p1 m1 ndepr m1 depr pozostałe M. dystyngowani
dystyngowani
dystyngowane
dystyngowane
D. dystyngowanych
dystyngowanych
dystyngowanych
dystyngowanych
C. dystyngowanym
dystyngowanym
dystyngowanym
dystyngowanym
B. dystyngowanych
dystyngowanych
dystyngowanych
dystyngowane
N. dystyngowanymi
dystyngowanymi
dystyngowanymi
dystyngowanymi
Ms. dystyngowanych
dystyngowanych
dystyngowanych
dystyngowanych
W. dystyngowani
dystyngowani
dystyngowane
dystyngowane
-
pol. dawne dystyngwować 'wyróżniać, odróżniać'
Pol. czasownik w formie dystyngwować był używany od 1. poł. XVIII w., co świadczy raczej o jego pochodzeniu wprost z łac. dīstinguere 'rozdzielać, wyróżniać'. Późniejsze użycia i zmiana formy być może w związku z fr. distingue i niem. distinguiert.