-
1.
daw. mężczyzna, który radzi sobie w każdej sytuacji i czerpie z niej korzyść dla siebie -
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Usposobienie człowieka
określenia człowieka ze względu na jego usposobienie -
synonimy: cwaniak
-
Widać było, że trafił cwaniak na cwaniaka i frant na franta. Widać to było tak wyraźnie, że żaden z frantów o nic drugiego nie zapytał.
źródło: NKJP: Andrzej Sapkowski: Narrenturm, 2002
- Eee, a po co by tu syn Puszkina przyjeżdżał. Pewnie jakiś frant, po dworach jeździ i w karty oszukuje.
źródło: NKJP: Tadeusz Konwicki: Bohiń, 1987
Jest pan teraz bardzo zdenerwowany. Rozumiem doskonale pana zaniepokojenie tym frantem nauczycielem, choć ja sam nie mam dzieci.
źródło: NKJP: Marek Krajewski: Głowa Minotaura, 2009
Myślę, że wasi przywódcy to niezłe franty. Konkurencja ma tanich robotników w Azji i obu Amerykach, a oni sobie wymyślili sposób na to, jak sobie tu w Anglii wyhodować tanich dzikusów.
źródło: NKJP: Tomasz Piątek: Błogosławiony wiek, 2006
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m1
liczba pojedyncza liczba mnoga M. frant
franci
rzadziej frantowie
ndepr franty
depr D. franta
frantów
C. frantowi
frantom
B. franta
frantów
N. frantem
frantami
Ms. francie
frantach
W. francie
franci
rzadziej frantowie
ndepr franty
depr -
niem. freund 'przyjaciel, towarzysz'
Wyraz pojawił się w pol. najpierw w słownictwie cechowym. Późniejszy rozwój semantyczny w pol. być może pod wpływem czes. Frant (od František), imienia komicznego bohatera czeskiego utworu "Frantova prawa" (1518).