przyznać - Wielki słownik języka polskiego PAN

2.

uznać, że ktoś ma daną pozytywną cechę

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Relacje międzyludzkie

określenia relacji międzyludzkich

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Ocena i wartościowanie

wola, postawy, nastawienie człowieka wobec świata i życia

Jedno trzeba było aktorom przyznać – potrafili grać i szybko się uczyli.

źródło: NKJP: Elizabeth Moon: Przeciw wszystkim, Esensja, 2005-10

Była twarda, musiał to jej przyznać. Wiedział, że potrafi taka być, ale mimo to był zaskoczony.

źródło: NKJP: Głęboki Grób – część 2, Esensja, 2006-12

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	przyznałem +(e)m przyznał	przyznałam +(e)m przyznała	przyznałom +(e)m przyznało	przyznaliśmy +(e)śmy przyznali	przyznałyśmy +(e)śmy przyznały
2 os.	przyznałeś +(e)ś przyznał	przyznałaś +(e)ś przyznała	przyznałoś +(e)ś przyznało	przyznaliście +(e)ście przyznali	przyznałyście +(e)ście przyznały
3 os.	przyznał	przyznała	przyznało	przyznali	przyznały

bezosobnik: przyznano

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		przyznajmy
2 os.	przyznaj	przyznajcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	przyznałbym bym przyznał	przyznałabym bym przyznała	przyznałobym bym przyznało	przyznalibyśmy byśmy przyznali	przyznałybyśmy byśmy przyznały
2 os.	przyznałbyś byś przyznał	przyznałabyś byś przyznała	przyznałobyś byś przyznało	przyznalibyście byście przyznali	przyznałybyście byście przyznały
3 os.	przyznałby by przyznał	przyznałaby by przyznała	przyznałoby by przyznało	przyznaliby by przyznali	przyznałyby by przyznały

bezosobnik: przyznano by

bezokolicznik: przyznać

imiesłów przysłówkowy uprzedni: przyznawszy

gerundium: przyznanie

rodzaj gramatyczny: dk

imiesłów przymiotnikowy bierny: przyznany

odpowiednik aspektowy: przyznawać

+

przyznać

+

CO + KOMU/CZEMU

Zob. znać