-
1.
rel. osoba należąca do chrześcijan, którzy początkowo zaliczali się do różnych Kościołów wschodnich, a na soborze florenckim w 1439 roku połączyli się z Kościołem katolickim, przyjęli prymat papieża, ale zachowali własną liturgię -
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Religia – kościół
osoby związane z religią i kościołem -
Za przyjęcie dogmatów katolickich i prymatu papieża unitom zagwarantowano zachowanie własnej liturgii, kalendarza oraz potwierdzenie majątkowego stanu posiadania instytucji kościelnych.
źródło: NKJP: Internet
Unici z Campos zachowują swój ryt, podobnie jak inne wspólnoty unijne.
źródło: NKJP: Internet
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m1
liczba pojedyncza liczba mnoga M. unita
unici
ndepr unity
depr D. unity
unitów
C. unicie
unitom
B. unitę
unitów
N. unitą
unitami
Ms. unicie
unitach
W. unito
unici
ndepr unity
depr Inne uwagi
Zwykle lm
-
Od: unia
Wyznawcy obu kościołów zaczerpnęli nazwę od wyrazu unia. Kościoły wschodnie zawdzięczają ją unii kościelnej, na mocy której doszły do jedności z Kościołem katolickim. Kościół greckokatolicki zaczerpnął nazwę od unii brzeskiej (synod w Brześciu nad Bugiem) zawartej w 1596 r. między Kościołem katolickim a Kościołem prawosławnym.