-
2.
płytka lub wysychająca rzeka, która jest odnogą lub dawnym korytem innej rzeki -
CZŁOWIEK I PRZYRODA
Ziemia
zbiorniki wodne -
Za mostkiem, przerzuconym nad głębokim parowem, pałacyk Marynki zbud. w końcu XVIII w. dla Marii Wirtemberskiej, córki Izabeli Czartoryskiej, pięknie usytuowany nad łachą wiślaną.
źródło: NKJP: Krystyna Malik, Maria Raciborska: Przewodnik po Polsce, 1996
Kamień, zwany też wymiennie Kamionem, w przeciwieństwie do grodziska w Starym Bródnie był położony bezpośrednio u przejścia przez Wisłę na północnym skraju łachy Skaryszewskiej, naprzeciw wysokiego tarasu lewobrzeżnego.
źródło: NKJP: Karol Mórawski: Kartki z dziejów Żydów warszawskich, 1993
Schodząc potem z tarasu Malwina weszła na wał, który panował nad brzegiem łachy, zdobił ogród i razem bronił go od szkodliwych wylewów.
źródło: NKJP: Lechosław Herz: Opowieści z pobocza drogi, 2010
Miejscami jednak piaszczyste wyspy stają się tak długie i szerokie, że dzielą rzekę na dwa, trzy i cztery koryta. [...] Łachy biorą się, wiją i nikną, zmieniają kierunek, jak im się chce, tak że niepodobna wytyczyć statkom stałej drogi.
źródło: NKJP: Beata Obertyńska: W domu niewoli, 1946
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: ż
liczba pojedyncza liczba mnoga M. łacha
łachy
D. łachy
łach
C. łasze
łachom
B. łachę
łachy
N. łachą
łachami
Ms. łasze
łachach
W. łacho
łachy
-
śr.-w.-niem. lache 'kałuża, bajoro'