blaknąć - Wielki słownik języka polskiego PAN

2.

książk. tracić wyrazistość lub znaczenie

KATEGORIE FIZYCZNE

Cechy i właściwości materii

jakość i intensywność

synonimy:

blednąć

	Doświadczenie getta blakło w jego pamięci. źródło: NKJP: Andrzej Szczypiorski: Początek, 1986
	Jednak kwota ta blaknie przy innych kłopotach finansowych, w jakie PKP zostały wpędzone przez jej spółki. źródło: NKJP: Adam Grzeszak: Państwo śpi, jedziemy, Polityka, nr 2298, 2001-05-19
	Gdy zainteresowanie jednym facetem blakło, natychmiast na horyzoncie pojawiał się nowy. źródło: NKJP: Ty i on, Cosmopolitan, nr 11, 1998
	W porównaniu z siłą wyobraźni tak wyrafinowanego poety, jakim był Schiller, współczesny Goethego, blakły najpiękniejsze filmowe kostiumy. źródło: NKJP: Elżbieta Baniewicz: Anna Dymna - ona to ja, 1997
	W tej chwili jest to główna sprawa, która dzieli Rosjan i Polaków, natomiast wśród samych Polaków, od skrajnej lewicy po skrajną prawicę, nie ma żadnej różnicy zdań. Co więcej, cała sprawa nie blaknie wraz z upływem czasu. źródło: NKJP: Piotr Kuncewicz: List otwarty do Pana Prezydenta Putina, Trybuna, 2006

część mowy: czasownik

aspekt: niedokonany

Tryb oznajmujący

Czas teraźniejszy

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	blakłem blaknąłem +(e)m blakł +(e)m blaknął	blakłam blaknęłam +(e)m blakła +(e)m blaknęła	blakłom blaknęłom +(e)m blakło +(e)m blaknęło	blakliśmy blaknęliśmy +(e)śmy blakli +(e)śmy blaknęli	blakłyśmy blaknęłyśmy +(e)śmy blakły +(e)śmy blaknęły
2 os.	blakłeś blaknąłeś +(e)ś blakł +(e)ś blaknął	blakłaś blaknęłaś +(e)ś blakła +(e)ś blaknęła	blakłoś blaknęłoś +(e)ś blakło +(e)ś blaknęło	blakliście blaknęliście +(e)ście blakli +(e)ście blaknęli	blakłyście blaknęłyście +(e)ście blakły +(e)ście blaknęły
3 os.	blakł blaknął	blakła blaknęła	blakło blaknęło	blakli blaknęli	blakły blaknęły

bezosobnik: blaknięto

Czas przyszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	będę blakł będę blaknął będę blaknąć	będę blakła będę blaknęła będę blaknąć	będę blakło będę blaknęło będę blaknąć	będziemy blakli będziemy blaknęli będziemy blaknąć	będziemy blakły będziemy blaknęły będziemy blaknąć
2 os.	będziesz blakł będziesz blaknął będziesz blaknąć	będziesz blakła będziesz blaknęła będziesz blaknąć	będziesz blakło będziesz blaknęło będziesz blaknąć	będziecie blakli będziecie blaknęli będziecie blaknąć	będziecie blakły będziecie blaknęły będziecie blaknąć
3 os.	będzie blakł będzie blaknął będzie blaknąć	będzie blakła będzie blaknęła będzie blaknąć	będzie blakło będzie blaknęło będzie blaknąć	będą blakli będą blaknęli będą blaknąć	będą blakły będą blaknęły będą blaknąć

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		blaknijmy
2 os.	blaknij	blaknijcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	blakłbym blaknąłbym bym blakł bym blaknął	blakłabym blaknęłabym bym blakła bym blaknęła	blakłobym blaknęłobym bym blakło bym blaknęło	blaklibyśmy blaknęlibyśmy byśmy blakli byśmy blaknęli	blakłybyśmy blaknęłybyśmy byśmy blakły byśmy blaknęły
2 os.	blakłbyś blaknąłbyś byś blakł byś blaknął	blakłabyś blaknęłabyś byś blakła byś blaknęła	blakłobyś blaknęłobyś byś blakło byś blaknęło	blaklibyście blaknęlibyście byście blakli byście blaknęli	blakłybyście blaknęłybyście byście blakły byście blaknęły
3 os.	blakłby blaknąłby by blakł by blaknął	blakłaby blaknęłaby by blakła by blaknęła	blakłoby blaknęłoby by blakło by blaknęło	blakliby blaknęliby by blakli by blaknęli	blakłyby blaknęłyby by blakły by blaknęły

bezosobnik: blaknięto by

bezokolicznik: blaknąć

imiesłów przysłówkowy współczesny:

blaknąc

gerundium: blaknięcie

rodzaj gramatyczny: ndk

imiesłów przymiotnikowy czynny: blaknący

odpowiedniki aspektowe: zblaknąć , wyblaknąć

	+	blaknąć	+	(GDZIE)
	+	blaknąć	+	(przy CZYM)

niem. bleichen 'blednąć, blaknąć, tracić kolor'

z śr.-w.-niem. bleich 'blady, prawie bez koloru'