rozczynić - Wielki słownik języka polskiego PAN

Definicja

spowodować połączenie się z jakimś płynem składnika o stałej lub sypkiej konsystencji w wyniku czego powstaje jednolita masa

Wymowa

[rosczynić] lub pot. [roszczynić]

Kwalifikacja tematyczna

KATEGORIE FIZYCZNE

Cechy i właściwości materii

stan skupienia, trwałość materii

CODZIENNE ŻYCIE CZŁOWIEKA

Jedzenie i jego przygotowanie

czynności związane z przyrządzaniem jedzenia

Relacje znaczeniowe

hiperonimy:

rozpuścić

Połączenia

rozczynić z drożdżami, wodą...

Cytaty

Rozczynić drożdże z ciepłym mlekiem, kiedy podrosną, dodać mąkę, utarte z cukrem żółtka, stopione masło, alkohol, cukier i sól. Wyrobić gładkie ciasto.

źródło: NKJP: Słodkie święta, Polityka, 2005-11-19

Mąkę [...] rozczyniają wodą na rzadko, przecedzają, gotują i zlewają na misę, gdzie tężeje w rodzaj galarety, którą przed [...] ucztą kroją i podlewają mlekiem makowym.

źródło: Internet: itvpoludnie.pl

Głównym surowcem do wyrobu papieru jest włókno rozczynione w wodzie w obecności niewielkich dodatków środków chemicznych.

źródło: Internet: ippc.mos.gov.pl

Odmiana

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.	rozczynię	rozczynimy
2 os.	rozczynisz	rozczynicie
3 os.	rozczyni	rozczynią

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	rozczyniłem +(e)m rozczynił	rozczyniłam +(e)m rozczyniła	rozczyniłom +(e)m rozczyniło	rozczyniliśmy +(e)śmy rozczynili	rozczyniłyśmy +(e)śmy rozczyniły
2 os.	rozczyniłeś +(e)ś rozczynił	rozczyniłaś +(e)ś rozczyniła	rozczyniłoś +(e)ś rozczyniło	rozczyniliście +(e)ście rozczynili	rozczyniłyście +(e)ście rozczyniły
3 os.	rozczynił	rozczyniła	rozczyniło	rozczynili	rozczyniły

bezosobnik: rozczyniono

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		rozczyńmy
2 os.	rozczyń	rozczyńcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	rozczyniłbym bym rozczynił	rozczyniłabym bym rozczyniła	rozczyniłobym bym rozczyniło	rozczynilibyśmy byśmy rozczynili	rozczyniłybyśmy byśmy rozczyniły
2 os.	rozczyniłbyś byś rozczynił	rozczyniłabyś byś rozczyniła	rozczyniłobyś byś rozczyniło	rozczynilibyście byście rozczynili	rozczyniłybyście byście rozczyniły
3 os.	rozczyniłby by rozczynił	rozczyniłaby by rozczyniła	rozczyniłoby by rozczyniło	rozczyniliby by rozczynili	rozczyniłyby by rozczyniły

bezosobnik: rozczyniono by

bezokolicznik: rozczynić

imiesłów przysłówkowy uprzedni: rozczyniwszy

gerundium: rozczynienie

rodzaj gramatyczny: dk

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
M.	rozczynienie	rozczynienia
D.	rozczynienia	rozczynień
C.	rozczynieniu	rozczynieniom
B.	rozczynienie	rozczynienia
N.	rozczynieniem	rozczynieniami
Ms.	rozczynieniu	rozczynieniach
W.	rozczynienie	rozczynienia

imiesłów przymiotnikowy bierny: rozczyniony

	liczba pojedyncza
	m1	m2	m3	n1, n2	ż
	M.	rozczyniony	rozczyniony	rozczyniony	rozczynione	rozczyniona
D.	rozczynionego	rozczynionego	rozczynionego	rozczynionego	rozczynionej
C.	rozczynionemu	rozczynionemu	rozczynionemu	rozczynionemu	rozczynionej
B.	rozczynionego	rozczynionego	rozczyniony	rozczynione	rozczynioną
N.	rozczynionym	rozczynionym	rozczynionym	rozczynionym	rozczynioną
Ms.	rozczynionym	rozczynionym	rozczynionym	rozczynionym	rozczynionej

	liczba mnoga
	p1	m1 ndepr	m1 depr	pozostałe
	M.	rozczynieni	rozczynieni	rozczynione	rozczynione
D.	rozczynionych	rozczynionych	rozczynionych	rozczynionych
C.	rozczynionym	rozczynionym	rozczynionym	rozczynionym
B.	rozczynionych	rozczynionych	rozczynionych	rozczynione
N.	rozczynionymi	rozczynionymi	rozczynionymi	rozczynionymi
Ms.	rozczynionych	rozczynionych	rozczynionych	rozczynionych

odpowiednik aspektowy: rozczyniać

Składnia

	+	rozczynić	+	CO + (z CZYM \| w CZYM)
	+	rozczynić	+	CO + (CZYM)

Pochodzenie

Zob. czynić