wytruć - Wielki słownik języka polskiego PAN

Definicja

zabić wiele osób lub zwierząt, podając truciznę

Kwalifikacja tematyczna

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA FIZYCZNA

Bieg życia

śmierć

CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE

Prawo i łamanie prawa

przestępstwa

Relacje znaczeniowe

hiperonimy:

zabić

Połączenia

wytruć ludność; ryby, szczury

Cytaty

[...] policjanci z Kątów Wrocławskich już ustalają, kto mógł spryskać pole środkiem, który wytruł szpaki i wróble.

źródło: NKJP: Krzysztof Kamiński: Jak tu teraz cicho, Słowo Polskie Gazeta Wrocławska, 2004-10-05

Przecież to człowiek, który w latach 80. kazał wytruć gazem Kurdów, w 1990 roku napadł na Kuwejt, a później, podczas wojny w Zatoce Perskiej, wystrzelił rakiety na Izrael, który nie był zaangażowany w wojnę.

źródło: NKJP: Sławomir Sowa: Wojna na sto procent?, Dziennik Łódzki, 2003-03-14

Odmiana

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.	wytruję	wytrujemy
2 os.	wytrujesz	wytrujecie
3 os.	wytruje	wytrują

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	wytrułem +(e)m wytruł	wytrułam +(e)m wytruła	wytrułom +(e)m wytruło	wytruliśmy +(e)śmy wytruli	wytrułyśmy +(e)śmy wytruły
2 os.	wytrułeś +(e)ś wytruł	wytrułaś +(e)ś wytruła	wytrułoś +(e)ś wytruło	wytruliście +(e)ście wytruli	wytrułyście +(e)ście wytruły
3 os.	wytruł	wytruła	wytruło	wytruli	wytruły

bezosobnik: wytruto

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		wytrujmy
2 os.	wytruj	wytrujcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	wytrułbym bym wytruł	wytrułabym bym wytruła	wytrułobym bym wytruło	wytrulibyśmy byśmy wytruli	wytrułybyśmy byśmy wytruły
2 os.	wytrułbyś byś wytruł	wytrułabyś byś wytruła	wytrułobyś byś wytruło	wytrulibyście byście wytruli	wytrułybyście byście wytruły
3 os.	wytrułby by wytruł	wytrułaby by wytruła	wytrułoby by wytruło	wytruliby by wytruli	wytrułyby by wytruły

bezosobnik: wytruto by

bezokolicznik: wytruć

imiesłów przysłówkowy uprzedni: wytruwszy

gerundium: wytrucie

rodzaj gramatyczny: dk

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
M.	wytrucie	wytrucia
D.	wytrucia	wytruć
C.	wytruciu	wytruciom
B.	wytrucie	wytrucia
N.	wytruciem	wytruciami
Ms.	wytruciu	wytruciach
W.	wytrucie	wytrucia

imiesłów przymiotnikowy bierny: wytruty

	liczba pojedyncza
	m1	m2	m3	n1, n2	ż
	M.	wytruty	wytruty	wytruty	wytrute	wytruta
D.	wytrutego	wytrutego	wytrutego	wytrutego	wytrutej
C.	wytrutemu	wytrutemu	wytrutemu	wytrutemu	wytrutej
B.	wytrutego	wytrutego	wytruty	wytrute	wytrutą
N.	wytrutym	wytrutym	wytrutym	wytrutym	wytrutą
Ms.	wytrutym	wytrutym	wytrutym	wytrutym	wytrutej

	liczba mnoga
	p1	m1 ndepr	m1 depr	pozostałe
	M.	wytruci	wytruci	wytrute	wytrute
D.	wytrutych	wytrutych	wytrutych	wytrutych
C.	wytrutym	wytrutym	wytrutym	wytrutym
B.	wytrutych	wytrutych	wytrutych	wytrute
N.	wytrutymi	wytrutymi	wytrutymi	wytrutymi
Ms.	wytrutych	wytrutych	wytrutych	wytrutych

odpowiednik aspektowy: wytruwać

Składnia

+

wytruć

+

KOGO/CO + (CZYM)

Pochodzenie

Zob. truć