zaciapać - Wielki słownik języka polskiego PAN

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	zaciapałem +(e)m zaciapał	zaciapałam +(e)m zaciapała	zaciapałom +(e)m zaciapało	zaciapaliśmy +(e)śmy zaciapali	zaciapałyśmy +(e)śmy zaciapały
2 os.	zaciapałeś +(e)ś zaciapał	zaciapałaś +(e)ś zaciapała	zaciapałoś +(e)ś zaciapało	zaciapaliście +(e)ście zaciapali	zaciapałyście +(e)ście zaciapały
3 os.	zaciapał	zaciapała	zaciapało	zaciapali	zaciapały

bezosobnik: zaciapano

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		zaciapmy
2 os.	zaciap	zaciapcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	zaciapałbym bym zaciapał	zaciapałabym bym zaciapała	zaciapałobym bym zaciapało	zaciapalibyśmy byśmy zaciapali	zaciapałybyśmy byśmy zaciapały
2 os.	zaciapałbyś byś zaciapał	zaciapałabyś byś zaciapała	zaciapałobyś byś zaciapało	zaciapalibyście byście zaciapali	zaciapałybyście byście zaciapały
3 os.	zaciapałby by zaciapał	zaciapałaby by zaciapała	zaciapałoby by zaciapało	zaciapaliby by zaciapali	zaciapałyby by zaciapały

bezosobnik: zaciapano by

bezokolicznik: zaciapać

imiesłów przysłówkowy uprzedni: zaciapawszy

gerundium: zaciapanie

rodzaj gramatyczny: dk

imiesłów przymiotnikowy bierny: zaciapany

odpowiednik aspektowy: zaciapywać

+

zaciapać

+

CO + (CZYM)