kajać się - Wielki słownik języka polskiego PAN

okazywać skruchę i żal w uniżony sposób

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Ocena i wartościowanie

wola, postawy, nastawienie człowieka wobec świata i życia

	[...] księdza, który odważnie przyszedł na zamek wawelski w Krakowie strofować króla za jego rozkosze i łajał go zbyt ostrymi słowy,Kazimierz rozwścieczony, a po mocnym winie, kazał sługom zaszyć w worek i... utopić w Wiśle. Następnego rana żałował, kajał się, potem leżał krzyżem w kościele, dla pokuty fundował klasztory i kościoły. źródło: NKJP: Stefan Bratkowski: Historia, Gazeta Wyborcza, 1998-06-05
	W IPN-ie się nie lustruje, tam się musi człowiek kajać przed urzędnikiem. źródło: NKJP:((SJ), (g): Lustracja nasza powszednia, Sztafeta, 2007-03-2
	Liczyli na to, że urządzona przez nich masakra w centrum Tel Awiwu [...] Jasera Arafata postawi w fatalnej politycznie sytuacji, zmusi do kajania się wobec „syjonistów” i przepraszania za popełnione przez kogoś innego zbrodnie. źródło: NKJP: Piotr Paziński: Tym razem będzie inaczej?, Gazeta Wyborcza, 1995-07-25
	Musieliśmy się gęsto tłumaczyć i kajać za szerzenie zgnilizny moralnej. źródło: NKJP: Ryszard Sługocki: Na przekór i na bakier, 2008
	Myślała o Todku. O tym, jak najpierw wracał do domu późno i usprawiedliwiał się, że przetrzymali go w pracy, bo plan do wykonania; jak potem wracał później, papierosowo-wódczany, i kajał się, że go koledzy wyciągnęli do knajpy, żeby omówić jakieś sprawy zawodowe [...] źródło: NKJP: Jacek Dehnel: Balzakiana, 2008

część mowy: czasownik

aspekt: niedokonany

Tryb oznajmujący

Czas teraźniejszy

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	kajałem się +(e)m się kajał	kajałam się +(e)m się kajała	kajałom się +(e)m się kajało	kajaliśmy się +(e)śmy się kajali	kajałyśmy się +(e)śmy się kajały
2 os.	kajałeś się +(e)ś się kajał	kajałaś się +(e)ś się kajała	kajałoś się +(e)ś się kajało	kajaliście się +(e)ście się kajali	kajałyście się +(e)ście się kajały
3 os.	kajał się	kajała się	kajało się	kajali się	kajały się

bezosobnik: kajano się

Czas przyszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	będę się kajał będę się kajać	będę się kajała będę się kajać	będę się kajało będę się kajać	będziemy się kajali będziemy się kajać	będziemy się kajały będziemy się kajać
2 os.	będziesz się kajał będziesz się kajać	będziesz się kajała będziesz się kajać	będziesz się kajało będziesz się kajać	będziecie się kajali będziecie się kajać	będziecie się kajały będziecie się kajać
3 os.	będzie się kajał będzie się kajać	będzie się kajała będzie się kajać	będzie się kajało będzie się kajać	będą się kajali będą się kajać	będą się kajały będą się kajać

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		kajajmy się
2 os.	kajaj się	kajajcie się

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	kajałbym się bym się kajał	kajałabym się bym się kajała	kajałobym się bym się kajało	kajalibyśmy się byśmy się kajali	kajałybyśmy się byśmy się kajały
2 os.	kajałbyś się byś się kajał	kajałabyś się byś się kajała	kajałobyś się byś się kajało	kajalibyście się byście się kajali	kajałybyście się byście się kajały
3 os.	kajałby się by się kajał	kajałaby się by się kajała	kajałoby się by się kajało	kajaliby się by się kajali	kajałyby się by się kajały

bezosobnik: kajano by się

bezokolicznik: kajać się

imiesłów przysłówkowy współczesny: kajając się

gerundium: kajanie się

rodzaj gramatyczny: ndk

imiesłów przymiotnikowy czynny: kajający się

odpowiednik aspektowy: pokajać się

	+	kajać się	+	(przed KIM\|wobec KOGO) + (za CO)
	+	kajać się	+	(że ZDANIE)

psł. *kajati 'doprowadzać do wyrażania skruchy, żalu za uczynek; zmuszać do zadośćuczynienia za krzywdy'