uspokoić się - Wielki słownik języka polskiego PAN

3.

o siłach natury: stać się mniej gwałtownym lub ustać zupełnie

CZŁOWIEK I PRZYRODA

Pogoda

zjawiska atmosferyczne

	Wiatr rozsypał pistacjowe liście, a jeden z koszy potoczył się i wpadł do wody. Wiatr uspokoił się tak samo szybko, jak się zerwał, a tafla jeziora znowu stała się gładka. źródło: NKJP: Beta Ostrowicka: Kraina kolorów: księga intryg, 1998
	Morze uspokoiło się, wygładziło, zaledwie drobne zmarszczki mieniły się srebrem w jaskrawym blasku słońca. źródło: NKJP: Halina Rudnicka: Uczniowie Spartakusa, 1951
	Nie zdążył się nad tym zastanowić, bo nawałnica nagle się uspokoiła i mógł ruszyć dalej. źródło: NKJP: Manuela Gretkowska; Piotr Pietucha: Sceny z życia pozamałżeńskiego, 2003
	Wicher ścichł, fale uspokoiły się. Ale niebo nadal było czarne od kłębiących się chmur. źródło: NKJP: Andrzej Sapkowski: Wieża Jaskółki, 1997

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	uspokoiłem się +(e)m się uspokoił	uspokoiłam się +(e)m się uspokoiła	uspokoiłom się +(e)m się uspokoiło	uspokoiliśmy się +(e)śmy się uspokoili	uspokoiłyśmy się +(e)śmy się uspokoiły
2 os.	uspokoiłeś się +(e)ś się uspokoił	uspokoiłaś się +(e)ś się uspokoiła	uspokoiłoś się +(e)ś się uspokoiło	uspokoiliście się +(e)ście się uspokoili	uspokoiłyście się +(e)ście się uspokoiły
3 os.	uspokoił się	uspokoiła się	uspokoiło się	uspokoili się	uspokoiły się

bezosobnik: uspokojono się

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		uspokójmy się
2 os.	uspokój się	uspokójcie się

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	uspokoiłbym się bym się uspokoił	uspokoiłabym się bym się uspokoiła	uspokoiłobym się bym się uspokoiło	uspokoilibyśmy się byśmy się uspokoili	uspokoiłybyśmy się byśmy się uspokoiły
2 os.	uspokoiłbyś się byś się uspokoił	uspokoiłabyś się byś się uspokoiła	uspokoiłobyś się byś się uspokoiło	uspokoilibyście się byście się uspokoili	uspokoiłybyście się byście się uspokoiły
3 os.	uspokoiłby się by się uspokoił	uspokoiłaby się by się uspokoiła	uspokoiłoby się by się uspokoiło	uspokoiliby się by się uspokoili	uspokoiłyby się by się uspokoiły

bezosobnik: uspokojono by się

bezokolicznik: uspokoić się

imiesłów przysłówkowy uprzedni: uspokoiwszy się

gerundium: uspokojenie się

rodzaj gramatyczny: dk

odpowiednik aspektowy: uspokajać się

Rz _nieżywotny

+

uspokoić się

+

Zob. spokój I