drużyna - Wielki słownik języka polskiego PAN

3.

podstawowa jednostka organizacyjna w harcerstwie, licząca co najmniej szesnaście osób, złożona z zastępów i kierowana przez drużynowego

CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE

Edukacja i oświata

organizacje/placówki opiekuńcze i kulturalne

hiperonimy:

jednostka

drużyna harcerska, skautowska
drużyna harcerek, harcerzy
drużyny i gromady, drużyny i hufce, drużyny i szczepy, drużyny i zastępy; drużyny i drużynowi, drużyny i instruktorzy
drużynowy, przewodnik; rada drużyny
prowadzić drużynę
wstąpić/wstępować do drużyny

	Pomagać będą drużynom Domy Harcerza i MDK - poprzez instruktaż i poradnictwo dla przewodników drużyn i zastępów. źródło: NKJP: F. Leszczyński: Harcerskie Igrzyska Letnie, Drużyna, 1953
	Spotkania w drużynach, wyjazdy na rajdy czy na obozy, to dla nas ważna część harcerskiego obyczaju. źródło: NKJP: Elżbieta Zemsta: Prawdziwe życie obozu skautów, Echo Dnia, 2007-08-16
	Założycielem pierwszej drużyny skautowej 85 lat temu był Henryk Białoszewski. źródło: NKJP: W.Zawadzki: O harcerstwie w skrócie, Tygodnik Ciechanowski, 2002-07-15
	Z przodu, przed zakładami pracy, ustawiły się szkoły. Dziewczynki w białych bluzkach, chłopcy w mundurkach. Drużyna harcerzy w czerwonych chustach, z proporczykami i z doboszem, który bębnił od czasu do czasu [...] źródło: NKJP: Kazimierz Orłoś: Cudowna melina, 1988
	Wspólnie zajęli się przeszczepianiem skautingu na grunt polski. Olga została drużynową pierwszej żeńskiej drużyny harcerskiej. źródło: Imienia Olgi i Andrzeja Małkowskich, Dziennik Polski, 2002-06-17

część mowy: rzeczownik

rodzaj gramatyczny: ż

	+	drużyna	+	(KOGO)
	+	drużyna	+	(JAKA)

psł. *družina 'grupa ludzi stanowiących wspólnotę, związanych np. więzami krwi, przyjaźnią, wspólnymi celami itp.'