-
1.
średniowieczny poeta wędrujący w grupie dającej przedstawienia o wesołej, niekiedy satyrycznej tematyce -
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Działalność artystyczna człowieka
literatura -
Szczególnie łakomym kąskiem bywał dla nas głupawy, szukający przygód wagant , a także świeżo przybyły kleryk z bogatej rodziny, nie znający naszego świata i rządzących nim praw.
źródło: NKJP: Witold Jabłoński, Uczeń czarnoksiężnika, 2003
Autorami kolęd byli anonimowi pielgrzymi, waganci.
źródło: NKJP: Mariola Woszowska, Historia najpopularniejszej kolędy świata, Trybuna Śląska, 2001-12-24
Wielkie oratoryjne dzieło Orffa, oparte na średniowiecznych pieśniach wagantów i scholarów [...], śpiewali i grali właściwie amatorzy [...].
źródło: NKJP: Tadeusz Szantruczek: Vivat Academia, Gazeta Poznańska, 2004-05-10
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m1
liczba pojedyncza liczba mnoga M. wagant
waganci
ndepr waganty
depr D. waganta
wagantów
C. wagantowi
wagantom
B. waganta
wagantów
N. wagantem
wagantami
Ms. wagancie
wagantach
W. wagancie
waganci
ndepr waganty
depr -
łac. vagans (dop. vagantis)
z łac. vagari (vagare) 'wędrować, tułać się'