wagonowy

Na dworcach - powiedziałby socjolog literatury - powinno się sprzedawać jednak nie podręczniki, lecz literaturę wagonową właśnie: służącą rozrywce i rozkwitającą od czasu, gdy podróże koleją stały się powszechne.

źródło: NKJP: Mariusz Czubaj: Kolej na bohatera, Polityka, 2004-08-21

[...] chcę się zatrzymać nad szczególnym zjawiskiem, jakim jest literatura wagonowa i wszelki rodzaj szmiry [...]. Literatura tego typu jest najpowszechniejszym towarem. Kiedyś nazywano ją wzgardliwie wagonową albo literaturą dla kucharek [...].

źródło: NKJP: Krzysztof Zanussi: Piramida śmieci, Polityka, 2000-09-09

Lubuje się też Mrożek — czy nie za bardzo? — w zużytym idiomie salonowej komedii lub patetycznych wykrzyknieniach romansów wagonowych…

źródło: NKJP: Jan Błoński: Wszystkie sztuki Sławomira Mrożka, 1995

Kołakowski mówi i pisze o filozofii tak, jak to robią autorzy powieści wagonowych: lekko, prosto, bez udziwnień, bez używania słów wymagających sprawdzania ich znaczenia w słownikach.

źródło: NKJP: Stefan Drajewski: Proste pytania, Polska Głos Wielkopolski, 2005-07-01