-
2.
duży, ciężki pojazd -
CZŁOWIEK I TECHNIKA
Transport
transport lądowy -
Jeździłem często nad wodę niedaleko Gliwic, na Pławniowice, do Rzeczyc. Widziałem z jakimi landarami przyjeżdżają tam turyści.
źródło: NKJP: Agnieszka Szpila: Zwykły niezwykły z Gliwic, Trybuna Śląska, 2001-05-25
Otóż mam dość naszej landary i chcę kupić sobie (no i młodemu przy okazji) jakiś trójkołowiec. [...] Chciałabym, żeby miał dmuchane opony, z przodu obrotowe kółko i spory koszyk pod spodem, żeby można było władować zakupy.
źródło: NKJP: Internet
Tę poczciwą landarę z pałąkami, która miała zniknąć z ulic miasta, choć służyła mu wiernie od wczesnych dni wyzwolenia, ludek warszawski zwał „troljebusem”.
źródło: NKJP: Jerzy Krzysztoń, Obłęd, 1980
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: ż
liczba pojedyncza liczba mnoga M. landara
landary
D. landary
landar
C. landarze
landarom
B. landarę
landary
N. landarą
landarami
Ms. landarze
landarach
W. landaro
landary
-
niem. landauer (wagen)
Pierwotne znaczenie to 'ciężka kareta', której nazwa pochodzi od nazwy miejscowej Landau, wsi w Palatynacie, gdzie w XIII w. była pierwsza wytwórnia takich karet (Bańk.).