-
1.a
daw. mocny napój alkoholowy -
CODZIENNE ŻYCIE CZŁOWIEKA
Jedzenie i jego przygotowanie
używki -
Rolę stołecznej „Honoratki” pełnił lokal Puśnikowskiego (róg pl. Katedralnego i Św. Ducha), gdzie zapijano się pomarańczówką i akwawitą chłodzoną.
źródło: NKJP: Stanisław Wasylewski: Życie polskie w XIX wieku, 2008
Przy świątecznych stołach w Szwecji panuje niepodzielnie sznaps, rozumiany tu jako mocno oziębiona czysta wódka lub przyprawiona ziołami akwawita.
źródło: NKJP: Tomasz Walat: Szwed a bufet, Polityka, 2006-12-23
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: ż
liczba pojedyncza liczba mnoga M. akwawita
akwawity
D. akwawity
akwawit
C. akwawicie
akwawitom
B. akwawitę
akwawity
N. akwawitą
akwawitami
Ms. akwawicie
akwawitach
W. akwawito
akwawity
Inne uwagi
Zwykle lp
-
łac. śred. aqua vitae 'woda życia'