garnirować - Wielki słownik języka polskiego PAN

3.b

książk. być dodatkowym elementem ozdabiającym coś lub nadającym temu określony charakter

CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE

Tradycja

zwyczaje i obyczaje

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Działalność artystyczna człowieka

sztuki plastyczne

Budynek, którego fronton wciąż garniruje szyld zapomnianej instytucji, wygląda, jakby miał się lada chwila rozpaść.

źródło: NKJP: Tajemnica poliszynela, Dziennik Polski, 2003-11-07

[...] białe bzy garnirują spokojne uliczki, skrzypek przygrywa, a dzieci pędzą kółka po bruku.

źródło: Internet: miragechaser.blogspot.com

część mowy: czasownik

aspekt: niedokonany

Tryb oznajmujący

Czas teraźniejszy

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	garnirowałem +(e)m garnirował	garnirowałam +(e)m garnirowała	garnirowałom +(e)m garnirowało	garnirowaliśmy +(e)śmy garnirowali	garnirowałyśmy +(e)śmy garnirowały
2 os.	garnirowałeś +(e)ś garnirował	garnirowałaś +(e)ś garnirowała	garnirowałoś +(e)ś garnirowało	garnirowaliście +(e)ście garnirowali	garnirowałyście +(e)ście garnirowały
3 os.	garnirował	garnirowała	garnirowało	garnirowali	garnirowały

bezosobnik: garnirowano

Czas przyszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	będę garnirował będę garnirować	będę garnirowała będę garnirować	będę garnirowało będę garnirować	będziemy garnirowali będziemy garnirować	będziemy garnirowały będziemy garnirować
2 os.	będziesz garnirował będziesz garnirować	będziesz garnirowała będziesz garnirować	będziesz garnirowało będziesz garnirować	będziecie garnirowali będziecie garnirować	będziecie garnirowały będziecie garnirować
3 os.	będzie garnirował będzie garnirować	będzie garnirowała będzie garnirować	będzie garnirowało będzie garnirować	będą garnirowali będą garnirować	będą garnirowały będą garnirować

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		garnirujmy
2 os.	garniruj	garnirujcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	garnirowałbym bym garnirował	garnirowałabym bym garnirowała	garnirowałobym bym garnirowało	garnirowalibyśmy byśmy garnirowali	garnirowałybyśmy byśmy garnirowały
2 os.	garnirowałbyś byś garnirował	garnirowałabyś byś garnirowała	garnirowałobyś byś garnirowało	garnirowalibyście byście garnirowali	garnirowałybyście byście garnirowały
3 os.	garnirowałby by garnirował	garnirowałaby by garnirowała	garnirowałoby by garnirowało	garnirowaliby by garnirowali	garnirowałyby by garnirowały

bezosobnik: garnirowano by

bezokolicznik: garnirować

imiesłów przysłówkowy współczesny: garnirując

gerundium: garnirowanie

imiesłów przymiotnikowy czynny: garnirujący

imiesłów przymiotnikowy bierny: garnirowany

odpowiednik aspektowy: ugarnirować

+

garnirować

+

CO

fr. garnir 'zaopatrywać coś w coś, także w ozdoby'

niem. garnieren 'obszywać dla ozdoby, ozdabiać (także potrawy)'