błogosławić - Wielki słownik języka polskiego PAN

3.

brać w opiekę i obdarzać łaską

CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE

Religia – kościół

wyznania: zasady i prawdy wiary

	Zaczęli od podniosłej pieśni: „Błogosław Panie nasze dni i pracę naszych rąk, a wodę życia z czoła zmyj, naszego znoju pot”. źródło: NKJP: Rafał Banaszek: 'Wodę życia z czoła zmyj', Echo Dnia, 2006-09-15
	Niech Bóg was błogosławi obfitością swoich darów i niech sprawi, abyście zawsze byli świętymi i doskonałymi przed Jego obliczem. źródło: KWSJP: Tadeusz Loska: Wszystkie moje źródła są w Tobie: nabożeństwa eucharystyczne: godziny święte-spotkania modlitewne, 1992
	Wierzę, że tym młodym ludziom wystarczy sił. Bo tym, którzy zrozumieli sens cierpienia i którzy idą do poniżonych, Pan Bóg błogosławi - powiedział ks. Tadeusz, pallotyn z Ostrołęki, opiekun ruchu hospicyjnego. źródło: KWSJP: K. Jakubowski: Dla bezdomnych, uzależnionych, biednych, poniżonych, Tygodnik Ciechanowski, 2006-04-12
	Kościół liczy na was i na powołania do kapłaństwa - powiedział Jan Paweł II. - Niech Bóg błogosławi waszej służbie ludowi Bożemu. źródło: NKJP: Biel, złoto i purpura, Dziennik Polski, 2000-05-19

część mowy: czasownik

aspekt: niedokonany

Tryb oznajmujący

Czas teraźniejszy

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	błogosławiłem +(e)m błogosławił	błogosławiłam +(e)m błogosławiła	błogosławiłom +(e)m błogosławiło	błogosławiliśmy +(e)śmy błogosławili	błogosławiłyśmy +(e)śmy błogosławiły
2 os.	błogosławiłeś +(e)ś błogosławił	błogosławiłaś +(e)ś błogosławiła	błogosławiłoś +(e)ś błogosławiło	błogosławiliście +(e)ście błogosławili	błogosławiłyście +(e)ście błogosławiły
3 os.	błogosławił	błogosławiła	błogosławiło	błogosławili	błogosławiły

bezosobnik: błogosławiono

Czas przyszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	będę błogosławił będę błogosławić	będę błogosławiła będę błogosławić	będę błogosławiło będę błogosławić	będziemy błogosławili będziemy błogosławić	będziemy błogosławiły będziemy błogosławić
2 os.	będziesz błogosławił będziesz błogosławić	będziesz błogosławiła będziesz błogosławić	będziesz błogosławiło będziesz błogosławić	będziecie błogosławili będziecie błogosławić	będziecie błogosławiły będziecie błogosławić
3 os.	będzie błogosławił będzie błogosławić	będzie błogosławiła będzie błogosławić	będzie błogosławiło będzie błogosławić	będą błogosławili będą błogosławić	będą błogosławiły będą błogosławić

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		błogosławmy
2 os.	błogosław	błogosławcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	błogosławiłbym bym błogosławił	błogosławiłabym bym błogosławiła	błogosławiłobym bym błogosławiło	błogosławilibyśmy byśmy błogosławili	błogosławiłybyśmy byśmy błogosławiły
2 os.	błogosławiłbyś byś błogosławił	błogosławiłabyś byś błogosławiła	błogosławiłobyś byś błogosławiło	błogosławilibyście byście błogosławili	błogosławiłybyście byście błogosławiły
3 os.	błogosławiłby by błogosławił	błogosławiłaby by błogosławiła	błogosławiłoby by błogosławiło	błogosławiliby by błogosławili	błogosławiłyby by błogosławiły

bezosobnik: błogosławiono by

bezokolicznik: błogosławić

imiesłów przysłówkowy współczesny: błogosławiąc

gerundium: błogosławienie

rodzaj gramatyczny: ndk

imiesłów przymiotnikowy czynny: błogosławiący

imiesłów przymiotnikowy bierny: błogosławiony

odpowiednik aspektowy: pobłogosławić

Rz _osobowy	+	błogosławić	+	KOGO/CO
Rz _osobowy	+	błogosławić	+	KOMU/CZEMU

st.czes. blahoslaviti

scs. blagosloviti

z gr. eulogeĩn 'wysławiać, chwalić, błogosławić'