błogosławić - Wielki słownik języka polskiego PAN

4.

odczuwać i wyrażać zadowolenie z czegoś lub wdzięczność za coś

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Stany psychiczne człowieka

emocje i uczucia

	Tak jak żydzi dziękowali Bogu za całą historię zbawienia, podnosząc kielich błogosławieństwa podczas nocy paschalnej, podobnie w tej kontemplacji możemy błogosławić Boga za naszą historię, za objawienie w niej swojej miłości. źródło: NKJP: Henryk Dziadosz: Doświadczyć Boga: życie chrześcijańskie w Ćwiczeniach duchownych św. Ignacego Loyoli, 2000
	Wspominamy własną butę i lekkomyślność, błogosławiąc niebiosa, że niegdyś uchroniły nas i ludzi wplątanych w nasze pomysły przed tragedią. źródło: NKJP: Mirosław M. Bujko: Czerwony byk, 2007
	Spichrze wypełniały się po brzegi pszenicą, a w kraju, mimo ściągania danin, taki był dostatek, że ludzie błogosławili nowego włodarza. źródło: KWSJP: Zenon Kosidowski: Opowieści biblijne, 1963
	Grunt usuwał się spod nóg. Życie jednak ma swoje prawa. Praca leczy rany. Błogosławiła fakt, że w ogóle ma co robić. źródło: KWSJP: Elżbieta Baniewicz: Anna Dymna - ona to ja, 1997
	Poniedziałek [..] przyniósł upał. Nowak jechał samochodem z zamkniętymi szczelnie oknami i błogosławił klimatyzację. źródło: NKJP: Tomasz Konatkowski: Wilcza wyspa, 2006

część mowy: czasownik

aspekt: niedokonany

Tryb oznajmujący

Czas teraźniejszy

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	błogosławiłem +(e)m błogosławił	błogosławiłam +(e)m błogosławiła	błogosławiłom +(e)m błogosławiło	błogosławiliśmy +(e)śmy błogosławili	błogosławiłyśmy +(e)śmy błogosławiły
2 os.	błogosławiłeś +(e)ś błogosławił	błogosławiłaś +(e)ś błogosławiła	błogosławiłoś +(e)ś błogosławiło	błogosławiliście +(e)ście błogosławili	błogosławiłyście +(e)ście błogosławiły
3 os.	błogosławił	błogosławiła	błogosławiło	błogosławili	błogosławiły

bezosobnik: błogosławiono

Czas przyszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	będę błogosławił będę błogosławić	będę błogosławiła będę błogosławić	będę błogosławiło będę błogosławić	będziemy błogosławili będziemy błogosławić	będziemy błogosławiły będziemy błogosławić
2 os.	będziesz błogosławił będziesz błogosławić	będziesz błogosławiła będziesz błogosławić	będziesz błogosławiło będziesz błogosławić	będziecie błogosławili będziecie błogosławić	będziecie błogosławiły będziecie błogosławić
3 os.	będzie błogosławił będzie błogosławić	będzie błogosławiła będzie błogosławić	będzie błogosławiło będzie błogosławić	będą błogosławili będą błogosławić	będą błogosławiły będą błogosławić

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		błogosławmy
2 os.	błogosław	błogosławcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	błogosławiłbym bym błogosławił	błogosławiłabym bym błogosławiła	błogosławiłobym bym błogosławiło	błogosławilibyśmy byśmy błogosławili	błogosławiłybyśmy byśmy błogosławiły
2 os.	błogosławiłbyś byś błogosławił	błogosławiłabyś byś błogosławiła	błogosławiłobyś byś błogosławiło	błogosławilibyście byście błogosławili	błogosławiłybyście byście błogosławiły
3 os.	błogosławiłby by błogosławił	błogosławiłaby by błogosławiła	błogosławiłoby by błogosławiło	błogosławiliby by błogosławili	błogosławiłyby by błogosławiły

bezosobnik: błogosławiono by

bezokolicznik: błogosławić

imiesłów przysłówkowy współczesny: błogosławiąc

gerundium: błogosławienie

rodzaj gramatyczny: ndk

imiesłów przymiotnikowy czynny: błogosławiący

imiesłów przymiotnikowy bierny: błogosławiony

Rz _osobowy

+

błogosławić

+

KOGO/CO + za CO

st.czes. blahoslaviti

scs. blagosloviti

z gr. eulogeĩn 'wysławiać, chwalić, błogosławić'