albertyn
-
członek zakonu założonego w 1888 r. w Krakowie przez brata Alberta – Adama Chmielowskiego w celu udzielania pomocy potrzebującym
-
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Religia – kościół
osoby związane z religią i kościołem -
hiperonimy: zakonnik
-
- bracia, ojcowie albertyni
-
Jest wysokim, zwalistym mężczyzną. Czarne włosy, pogodna twarz, wytarty brązowy sweter. Choć jest albertynem, chodzi „po cywilu”, jak domownicy wspólnoty.
źródło: NKJP: Chleb i światło, Dziennik Polski, 1999-01-22
Z braćmi od św. Franciszka studiują również karmelici i jeden albertyn.
źródło: NKJP: (G): Franciszkanie świętują, Dziennik Polski, 2006-10-21
W październiku Torsten zorganizował wyjazd do Niemiec. Przez tydzień albertyni odwiedzali niemieckie przytułki, porównywali warunki.
źródło: NKJP: Paweł Kwaśniewski: Portrety, Gazeta Wyborcza, 1993-12-03
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m1
liczba pojedyncza liczba mnoga M. albertyn
albertyni
ndepr albertyny
depr D. albertyna
albertynów
C. albertynowi
albertynom
B. albertyna
albertynów
N. albertynem
albertynami
Ms. albertynie
albertynach
W. albertynie
albertyni
ndepr albertyny
depr -
Od: imienia zakonnego Albert, które nosił polski zakonnik Adam Chmielowski (1845-1916)