pobłogosławić - Wielki słownik języka polskiego PAN

1.

powierzyć kogoś lub coś opiece Boga, kreśląc nad nimi znak krzyża i wypowiadając określoną formułę

CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE

Religia – kościół

sakramenty i obrzędy religijne

kapłan, ksiądz, ojciec, papież pobłogosławił; matka pobłogosławiła
pobłogosławić domowi, ludowi, powstańcom
pobłogosławić dom, kraj, lud, ludzi, pielgrzymów, strajkujących, szkołę, sztandar, wiernych, żołnierzy; małżeństwo, młodą parę, związek małżeński
pobłogosławić na drogę, na dalszą drogę życia, na ostatnią drogę

	Na koniec podniósł się biskup z tronu i pobłogosławił wiernych. źródło: KWSJP: Teodor Jeske-Choiński: Ostatni Rzymianie, 1958
	Pozwólcie i nam, bracia, pobłogosławić chłopca w imię naszego Boga. I zrobiwszy znak krzyża, dodał: - W imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego chrzczę ciebie, Ziemowicie. źródło: NKJP: Hanna Kostyrko: Klechdy domowe, 1960
	Biorę ślub z Alą, niech babcia nas pobłogosławi na dalszą drogę życia. źródło: KWSJP: Sławomir Mrożek: Tango, 1964
	Na długą trasę, bo liczącą ponad 3 tys. km, pobłogosławił im ksiądz wikary z parafii pw. NSPJ. źródło: NKJP: (e): Trzeźwi na kółkach, Nowiny Raciborskie, 2006-07-04
	Biskup pobłogosławił stadion, aby zawodnikom dobrze się na nim grało, a kibicom by dostarczał wiele radości. źródło: KWSJP: Agata Kowalczyk: Nowe święto Kielc, Echo Dnia, 2006

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	pobłogosławiłem +(e)m pobłogosławił	pobłogosławiłam +(e)m pobłogosławiła	+(e)m pobłogosławiło rzadziej pobłogosławiłom	pobłogosławiliśmy +(e)śmy pobłogosławili	pobłogosławiłyśmy +(e)śmy pobłogosławiły
2 os.	pobłogosławiłeś +(e)ś pobłogosławił	pobłogosławiłaś +(e)ś pobłogosławiła	+(e)ś pobłogosławiło rzadziej pobłogosławiłoś	pobłogosławiliście +(e)ście pobłogosławili	pobłogosławiłyście +(e)ście pobłogosławiły
3 os.	pobłogosławił	pobłogosławiła	pobłogosławiło	pobłogosławili	pobłogosławiły

bezosobnik: pobłogosławiono

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		pobłogosławmy
2 os.	pobłogosław	pobłogosławcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	pobłogosławiłbym bym pobłogosławił	pobłogosławiłabym bym pobłogosławiła	pobłogosławiłobym bym pobłogosławiło	pobłogosławilibyśmy byśmy pobłogosławili	pobłogosławiłybyśmy byśmy pobłogosławiły
2 os.	pobłogosławiłbyś byś pobłogosławił	pobłogosławiłabyś byś pobłogosławiła	pobłogosławiłobyś byś pobłogosławiło	pobłogosławilibyście byście pobłogosławili	pobłogosławiłybyście byście pobłogosławiły
3 os.	pobłogosławiłby by pobłogosławił	pobłogosławiłaby by pobłogosławiła	pobłogosławiłoby by pobłogosławiło	pobłogosławiliby by pobłogosławili	pobłogosławiłyby by pobłogosławiły

bezosobnik: pobłogosławiono by

bezokolicznik: pobłogosławić

imiesłów przysłówkowy uprzedni: pobłogosławiwszy

gerundium: pobłogosławienie

rodzaj gramatyczny: dk

imiesłów przymiotnikowy bierny: pobłogosławiony

odpowiednik aspektowy: błogosławić

Rz _osobowy	+	pobłogosławić	+	KOGO/CO
Rz _osobowy	+	pobłogosławić	+	KOMU

Zob. błogosławić