bakalarski
-
związany z bakałarzem - osobą posiadającą najniższy stopień naukowy, nadawany dawniej na uniwersytetach
-
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Edukacja i oświata
studia
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Tradycja
świat dawnych epok i wydarzenia historyczne -
- egzamin bakalarski; studia bakalarskie
-
Najstarszy, dyplom bakalarski z 29 V 1401 r., jest niemal identyczny z jego praskim odpowiednikiem. Dyplomy magisterski i bakalarski z 1422 r. powtarzają znany z Pragi układ formuł, choć niektóre z nich są już inaczej wystylizowane.
źródło: NKJP: Rocznik krakowski. Tom 72, 2006 (books.google.pl)
Jednakże Album przechował wpisy wielu osób, przy których, mimo ze zdali egzamin bakalarski, nie zanotowano informacji о zapłacie drugiej raty.
źródło: Kazimierz Tymieniecki, Zygmunt Wojciechowski: Roczniki historyczne. Tomy 65-66, 1999 (books.google.pl)
Od 1640 Bodzentyn wysyłał jednego kandydata na studia bakalarskie do Akademii Krakowskiej.
źródło: NKJP: Internet
-
część mowy: przymiotnik
Stopień równy
liczba pojedyncza m1 m2 m3 n1, n2 ż M. bakalarski
bakalarski
bakalarski
bakalarskie
bakalarska
D. bakalarskiego
bakalarskiego
bakalarskiego
bakalarskiego
bakalarskiej
C. bakalarskiemu
bakalarskiemu
bakalarskiemu
bakalarskiemu
bakalarskiej
B. bakalarskiego
bakalarskiego
bakalarski
bakalarskie
bakalarską
N. bakalarskim
bakalarskim
bakalarskim
bakalarskim
bakalarską
Ms. bakalarskim
bakalarskim
bakalarskim
bakalarskim
bakalarskiej
W. bakalarski
bakalarski
bakalarski
bakalarskie
bakalarska
liczba mnoga p1 m1 ndepr m1 depr pozostałe M. bakalarscy
bakalarscy
bakalarskie
bakalarskie
D. bakalarskich
bakalarskich
bakalarskich
bakalarskich
C. bakalarskim
bakalarskim
bakalarskim
bakalarskim
B. bakalarskich
bakalarskich
bakalarskich
bakalarskie
N. bakalarskimi
bakalarskimi
bakalarskimi
bakalarskimi
Ms. bakalarskich
bakalarskich
bakalarskich
bakalarskich
W. bakalarscy
bakalarscy
bakalarskie
bakalarskie
-