lennik

Robert III odzyskał wolność i zachował Flandrię jako lennik króla Francji, a w zamian musiał zapłacić okup i zgodzić się na przyłączenie do monarszej domeny miast Lille, Douai i Béthune.

źródło: NKJP: Dariusz Piwowarczyk: Słynni rycerze Europy: Rycerze w służbie dam i dworu, 2009

Biskupom zaś zabronił przyjmowania tych nadań, ponieważ jako lennicy władców świeckich częściej ulegali wpływom politycznym.

źródło: NKJP: Alicja Dybkowska, Jan Żaryn, Małgorzata Żaryn: Polskie dzieje od czasów najdawniejszych do współczesności, 1994

Największy król Izraela Omri podporządkował sobie królestwo Moabu i przez czterdzieści lat ściągał ze swego lennika ogromny trybut wynoszący sto tysięcy baranów rocznie.

źródło: NKJP: Zenon Kosidowski: Opowieści biblijne, 1963

Do obowiązków lennika należało również osobiste przebywanie w ziemi, w której trzymał lenno. Gdy linia męska wymarła dobra powracały do monarchy.

źródło: NKJP: Tadeusz Szulc: Z badań nad egzekucją praw. (Podstawa ustawodawcza egzekucji dóbr, jej interpretacja i nowelizacja na sejmach za panowania Zygmunta II Augusta), 2000

W takim zakresie i polscy władcy musieli podlegać cesarzom. Ci jednak przejawiali tendencje do rozszerzania zwierzchności nad sługami Kościoła, pragnąc uczynić z nich swych lenników, a więc uzależnić politycznie.

źródło: NKJP: Marek Borucki: Polacy w Rzymie: od czasów Mieszka I do Jana Pawła II, 1995