-
1.
książk. pesymistyczna postawa wobec życia będąca rezultatem przekonania o braku wartości otaczającego świata i skutkująca brakiem chęci do działania
-
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Ocena i wartościowanie
wola, postawy, nastawienie człowieka wobec świata i życia -
synonimy: dekadentyzm
-
- dekadencja Europy, społeczeństwa
-
Katastrofalny początek prowadzić może jedynie do katastrofalnego końca. Kłopot w tym, że mało kto dostrzega symptomy dekadencji.
źródło: NKJP: Dariusz Czaja: Lekcje ciemności, 2009
Do Anglików czy Francuzów odnosimy się z pobłażliwym lekceważeniem, a na łamach prasy emigracyjnej pełno jest artykułów, które opiewają upadek i dekadencję europejskiego Zachodu.
źródło: NKJP: Juliusz Mieroszewski: Finał klasycznej Europy, 1997
Tu nawet praca - nie tylko płaca - stawała się źródłem poczucia bezsensu, dekadencji, frustracji, bo wszystko się rozwalało, starzało, cofało wobec świata.
źródło: NKJP: Michnik Adam, Tischner Józef, Żakowski Jacek: Między Panem a Plebanem, 1995
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: ż
liczba pojedyncza liczba mnoga M. dekadencja
dekadencje
D. dekadencji
dekadencji
neut dekadencyj
char C. dekadencji
dekadencjom
B. dekadencję
dekadencje
N. dekadencją
dekadencjami
Ms. dekadencji
dekadencjach
W. dekadencjo
dekadencje
Inne uwagi
Zwykle lp
-
+ dekadencja + (KOGO) -
fr. decadence 'chylenie się ku upadkowi; upadek; dekadencja'
z łac. śred. decadentia 'odpadnięcie; odstąpienie; zmamienie'