kartuz
-
członek katolickiego zakonu męskiego o bardzo surowej regule, założonego w XI wieku we Francji przez św. Brunona z Kolonii
-
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Religia – kościół
osoby związane z religią i kościołem -
hiperonimy: zakonnik
-
Kontemplacja i praca, szukanie Boga w samotni własnej pustelni jest naczelnym zadaniem kartuza.
źródło: NKJP: Daniel Olszewski: Dzieje chrześcijaństwa w zarysi, 1996
Sapieha zaś, od początku lat czterdziestych XVII wieku pozostawał w stałym kontakcie z kartuzami kaszubskimi, gdyż wtedy żywo zajmowała go sprawa fundacji własnej kartuzji pod miasteczkiem Berezą.
źródło: Wojciech Walczak, Karol Łopatecki: Stan badań nad wielokulturowym dziedzictwem dawnej Rzeczypospolitej, t.5, .., 2013 (books.google.pl)
W Polsce nie ma już ani jednego kartuza, chociaż na pewno jeden Polak żyje w kartuzji w Wielkiej Brytanii.
źródło: Internet: przewodnik-katolicki.pl
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m1
liczba pojedyncza liczba mnoga M. kartuz
kartuzi
ndepr kartuzy
depr D. kartuza
kartuzów
C. kartuzowi
kartuzom
B. kartuza
kartuzów
N. kartuzem
kartuzami
Ms. kartuzie
kartuzach
W. kartuzie
kartuzi
ndepr kartuzy
depr -
Od: łac Carthusia, nazwa klasztoru i masywu górskiego Chartreuse we Francji