[...] utwór [...] został określony jako „Sonata fantastyczna Witkiewicza”. Zachowały się jedynie dwie strony papieru nutowego. Brakuje zaś opusu. Tempo utworu to ponownie maestoso.
Odmianą wolnego a poważnego tempa jest maestoso, co znaczy – jak łatwo odgadnąć — „majestatycznie”. To tempo spotykamy wówczas, gdy kompozytor chce mieć w swym dziele nastrój uroczysty.
źródło: Jerzy Waldorff: Ośme sekrety polihymnii, 1997 (books.google.pl)