-
2.
pot. pogard. człowiek oceniany przez mówiącego jako głupi, prymitywny lub nieumiejący się odpowiednio zachować -
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Usposobienie człowieka
określenia człowieka ze względu na jego usposobienie
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Relacje międzyludzkie
określenia osób wchodzących w relacje międzyludzkie -
- taki, zwykły wieśniak
- wieśniak z tego faceta
- ale wieśniak z tego kogoś
-
- O, jaki hardy! Nie jesteśmy godni, aby szanowny pan się do nas odezwał? - burknął chłopiec z Lenenji. - Do ciebie mówię, wieśniaku!
źródło: NKJP: Ewa Białołęcka: Naznaczeni błękitem. Kamień na szczycie. Kroniki Drugiego Kręgu, księga I, cz 1, 2005
- A cicho mi tam, bo nigdzie nie pojadę! Nie będą mną rządzić jakieś wieśniaki z miasteczka X!
źródło: NKJP: Nabici w wycieczkę, Dziennik Polski, 1999-04-30
Na trybunach wisiał olbrzymi napis: „Szymański, ty wieśniaku”, ale zawodnik Pamapolu niewiele sobie z tego robił.
źródło: NKJP: Leszek Jaźwiecki: Jastrzębie pazury, Trybuna Śląska, 2004-04-07
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m1
liczba pojedyncza liczba mnoga M. wieśniak
wieśniacy
ndepr wieśniaki
depr D. wieśniaka
wieśniaków
C. wieśniakowi
wieśniakom
B. wieśniaka
wieśniaków
N. wieśniakiem
wieśniakami
Ms. wieśniaku
wieśniakach
W. wieśniaku
wieśniacy
ndepr wieśniaki
depr -