część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny:
n2
|
liczba pojedyncza |
liczba mnoga |
|
| M. |
drewienko
|
drewienka
|
|
| D. |
drewienka
|
drewienek
|
|
| C. |
drewienku
|
drewienkom
|
|
| B. |
drewienko
|
drewienka
|
|
| N. |
drewienkiem
|
drewienkami
|
|
| Ms. |
drewienku
|
drewienkach
|
|
| W. |
drewienko
|
drewienka
|
|
mały kawałek porąbanego drewna - materiału
CZŁOWIEK I TECHNIKA
Energia
źródła energii
- drobne, małe; suche drewienka
- kawałek drewienka
- podkładać drewienek
- podpalić drewienka
|
Na ścianach wieszano ramki z cienkich drewienek.
źródło: NKJP: Aleksander Jackowski: Polska sztuka ludowa, 1974
|
|
W razie rewizji wystarczyło polać benzyną ułożone w piecyku drewienka i podpalić je.
źródło: NKJP: Juliusz Pollack: Radio w obozach jenieckich, Prasa Polska, 1980
|
|
Joanna przytknęła płonące drewienko do papierów.
źródło: NKJP: Jacek Głębski: Droga do Ite, 2006
|
Data ostatniej modyfikacji: 27.05.2022
Copyright© Instytut Języka Polskiego PAN