1861,
Encyklopedyja powszechna Samuela Orgelbranda, t. 6, polona.pl
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny:
ż
|
liczba pojedyncza |
liczba mnoga |
|
| M. |
rejentówna
|
rejentówny
|
|
| D. |
rejentówny
|
rejentówien
|
|
|
|
| C. |
rejentównie
|
rejentównom
|
|
| B. |
rejentównę
|
rejentówny
|
|
| N. |
rejentówną
|
rejentównami
|
|
| Ms. |
rejentównie
|
rejentównach
|
|
| W. |
rejentówno
|
rejentówny
|
|
w dawnej Polsce córka rejenta - urzędnika
CODZIENNE ŻYCIE CZŁOWIEKA
Praca
zawody
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Tradycja
świat dawnych epok i wydarzenia historyczne
|
Rejentówna urzędowała przy samowarze, z gracją Hebe rozdając parujące wonnym nektarem filiżanki, a Kuroczycka stanęła za krzesłem pani.
źródło: Twórczość. Tom 11, 1955 (books.google.pl)
|
|
Piękne dzieweczki, zwłaszcza młodsza, rejentówna.
źródło: Andrzej Bart: Rien ne va plus, 2005 (books.google.pl)
|
Data ostatniej modyfikacji: 10.01.2025
Copyright© Instytut Języka Polskiego PAN